นกน้อยเกือบไว้ใจแมวเจ้าเล่ห์ที่ทำทีเป็นมิตรเพื่อจะขโมยไข่ของมัน โชคดีที่นกเค้าแมวผู้เฒ่ามาเตือนทันเวลา ทำให้นกน้อยได้เรียนรู้ว่า ความไว้ใจควรให้กับผู้ที่พิสูจน์ตัวเองด้วยการกระทำ ไม่ใช่แค่คำพูดลวงโลก

ในป่าใหญ่ หมาป่าหนุ่มผู้มุ่งมั่นรู้สึกท้อแท้เมื่อได้ยินเสียงนินทาจากฝูงหมาป่าเกี่ยวกับความสามารถของตนเอง มันนั่งเศร้าอยู่ริมลำธารจนผู้เป็นพ่อมาพูดคุยและให้ข้อคิดว่า อย่าเก็บขยะจากปากใคร มาไว้ในใจเรา คำพูดลบ ๆ จากคนอื่นเป็นเพียงเสียงลือที่ไม่ควรนำมาใส่ใจ ตั้งแต่นั้นมา หมาป่าหนุ่มจึงเรียนรู้ที่จะมุ่งมั่นทำหน้าที่ของตนเองต่อไป โดยไม่ปล่อยให้คำพูดลบมาทำให้จิตใจอ่อนแอ

นกฮูกเฒ่าเคยเป็นนักล่าที่เก่งกาจ แต่เมื่อหยุดใช้งานนานเข้า มันกลับรู้สึกว่าไม่เก่งเหมือนเดิม แต่เมื่อนกน้อยมาช่วยเตือนสติ มันจึงได้เรียนรู้ว่า หากไม่ล้มเลิกและฝึกฝนต่อไป ความสามารถเดิมก็จะกลับมาได้ นิทานเรื่องนี้สอนว่า อย่าหยุดใช้ความสามารถของตนเอง เพราะยิ่งปล่อยนาน ก็ยิ่งเลือนหายไป

ในป่าแห่งหนึ่ง มีเหตุผลเบอร์รี่หายไปจากสวนกลางป่า นกกางเขนเรียกประชุมสัตว์ทั้งหลายเพื่อหาคนรับผิดชอบ หมีตัวหนึ่งเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่ยอมรับผิด ขณะที่กระต่ายน้อยออกมายอมรับอย่างจริงใจ แม้ความผิดจะไม่ใหญ่โตนัก แต่ความกล้ายอมรับผิดของกระต่ายน้อยทำให้ทุกคนให้อภัย และเข้าใจว่าความสำนึกผิดมีค่ากว่าขนาดของความผิด นิทานเรื่องนี้สอนว่า ผิดน้อยหรือผิดมากไม่สำคัญ เท่ากับการรู้จักสำนึกผิดหรือไม่

มดน้อยตัวหนึ่งพบเมล็ดข้าวโพดขนาดใหญ่ตกอยู่ริมทาง มันตั้งใจจะลากเมล็ดนั้นกลับรังให้ได้ แม้จะถูกหัวเราะเยาะว่าเป็นไปไม่ได้ มดน้อยไม่ล้มเลิกความตั้งใจ มันพยายามทุกวัน ล้มแล้วลุก ลากไปทีละนิด แม้จะเหนื่อยและช้ากว่าที่คาด แต่สุดท้ายมันก็สามารถนำเมล็ดข้าวโพดกลับถึงรังได้สำเร็จ เพราะมันไม่เคยหยุดพยายามเลยแม้แต่วันเดียว

ช้างน้อยพยายามหยุดแม่น้ำ เพราะอยากให้ทุกอย่างเป็นอย่างที่มันหวัง แต่เมื่อได้เรียนรู้จากพ่อช้าง มันจึงเข้าใจว่า สิ่งที่ควบคุมไม่ได้ ควรปล่อยไป แล้วหันมาใช้เวลาทำสิ่งที่ดีกับใจเราดีกว่า นิทานเรื่องนี้สอนว่า การยอมรับ และปล่อยวางในสิ่งที่เกินควบคุม คือการรักตัวเองอย่างแท้จริง

ลูกนกผู้ใจร้อนอยากบินไปให้ไกล ได้ฟังเรื่องราวของเต่าชราที่เคยผ่านผิดพลาดในชีวิต ทำให้มันเข้าใจว่า ทุกความล้มเหลวสอนอะไรเราได้ และวันพรุ่งนี้คือโอกาสใหม่เสมอ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่ากลัวอดีต แต่อย่าปล่อยให้อนาคตหลุดมือไปเพราะความกลัว

กระรอกน้อยออกตามหาผลไม้สีทองเพราะคิดว่ามันดีกว่าของที่ตนมี แต่เมื่อได้ลิ้มรสกลับพบว่ามันไม่ได้ดีอย่างที่คิด จึงเรียนรู้ว่า ความสุขแท้จริงอาจอยู่กับสิ่งที่เรามีอยู่แล้ว นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การรู้จักพอใจในสิ่งที่มี คือหนทางสู่ความสุขที่แท้จริง

ลูกเป็ดที่เคยกลัวแม้แต่เงาของกิ่งไม้ ได้เรียนรู้จากเป็ดแม่ว่า ความกล้าหาญคือการลงมือทำแม้ในเวลาที่กลัว หากไม่ลองสู้ ก็ไม่มีวันพัฒนา นิทานเรื่องนี้สอนให้เรากล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า และอย่าปล่อยให้ความกลัวปิดโอกาสในชีวิตของเราเอง

นกน้อยลังเลที่จะบินเพราะกลัวว่าตัวเองยังไม่พร้อม แต่นกเฒ่าช่วยเตือนสติว่าหากมัวแต่รอ โอกาสก็อาจผ่านพ้นไป ในที่สุด นกน้อยก็ตัดสินใจลองบิน และมันก็ทำได้สำเร็จ นิทานเรื่องนี้สอนว่า อย่ารอให้ทุกอย่างพร้อม เพราะบางครั้งโอกาสไม่เคยรอเรา

นกยูงสร้างรังจากไหมทองเพราะต้องการความสวยงาม แต่เมื่อพายุมา รังของมันกลับพังลงอย่างง่ายดาย ส่วนนกกระจอกที่เลือกฟางธรรมดามาสร้างรัง กลับอยู่รอดได้ นิทานเรื่องนี้สอนว่า อย่าเลือกสิ่งใดเพียงเพราะรูปลักษณ์ภายนอก จงให้ความสำคัญกับคุณค่าที่แท้จริงและความมั่นคงของสิ่งนั้น

ก้อนหินที่เคยคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งที่สุดกลับถูกหยดน้ำเล็ก ๆ ค่อย ๆ กัดเซาะจนเป็นร่องลึก นิทานเรื่องนี้สอนว่า ความสม่ำเสมอและความพากเพียรสามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ได้ แม้แต่สิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังไม่อาจต้านทานพลังของความพยายามที่ต่อเนื่องได้