กระรอกน้อยเก็บลูกโอ๊กไว้สองกอง แต่มัวแต่กินกองใกล้จนลืมดูแลกองไกล พอฤดูหนาวมาถึง กองแรกหมด และกองที่สองถูกหิมะทับจนใช้ไม่ได้ สุดท้ายเจ้ากระรอกน้อยต้องลำบากเพราะละเลยสิ่งสำคัญ นิทานนี้สอนว่า เมื่อเราได้สิ่งหนึ่งแล้ว อย่าลืมอีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน
ดีมากลูก ฤดูหนาวกำลังจะมา การเตรียมลูกโอ๊กเก็บไว้คือสิ่งสำคัญ
แน่นอนครับแม่ ปีนี้ข้าเก็บลูกโอ๊กไว้ตั้งสองกอง! กองหนึ่งอยู่ใกล้โพรงของเรา ส่วนอีกกองข้าเก็บไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ริมลำธาร
กองนั้นเยอะกว่ากองนี้ซะอีก มันเพียงพอที่จะทำให้เราผ่านพ้นฤดูหนาวนี้ไปได้เลยล่ะ
ทำไมเจ้าถึงเอาไปไว้ไกลนักล่ะลูก? ลูกอาจจะลืมกองที่อยู่ริมลำธารได้นะ
ไม่เป็นไรหรอกแม่ ข้าไม่ลืมหรอก
โอ้ไม่นะ! ลูกโอ๊กหมดแล้ว!
ไม่…ไม่จริง ข้าไม่ทันได้กินสักเม็ด!
เจ้ารู้หรือไม่ นี่แหละเขาเรียกว่า ‘ได้หน้าแล้วลืมหลัง’ เจ้าสนใจเพียงกองใกล้ตรงหน้า แต่ลืมว่ากองไกลก็สำคัญไม่แพ้กัน
ข้าเข้าใจแล้วท่านนกฮูก…เพราะความประมาทของข้าเอง
ลูกเอ๋ย สิ่งใดที่เจ้ามี อย่าละเลยแม้มันจะอยู่ห่างออกไป เพราะวันหนึ่ง เจ้าจะต้องการมันเช่นกัน