ปันเป็นเด็กชายที่ไม่ชอบต่อคิวและชอบแซงเพื่อน ๆ เมื่อเขาถูกเตือนโดยเมย์และครูมาคัส เขาเริ่มเข้าใจว่าการต่อคิวคือมารยาทที่ดีที่ควรมีในสังคม การต่อคิวแสดงถึงการเคารพและให้เกียรติผู้อื่น ทำให้ปันตัดสินใจกลับไปต่อคิวและเรียนรู้คุณค่าของการรอคอย

มีฝูงหมาป่าหิวโซอยู่ฝูงหนึ่งพวกมันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วพวกมันจึงตัดสินใจเดินไปที่แม่น้ำเพื่อที่จะดื่มน้ำหวังว่าการดื่มน้ำจะช่วยบรรเทาความหิวของพวกมันได้บ้าง แต่แล้วพวกมันก็ได้พบเข้ากับหนังสัตว์อย่างดีจำนวนหนึ่งที่จมอยู่ใต้ก้นแม่น้ำซึ่งคนฟอกหนังได้นำมาแช่เอาไว้ หนังสัตว์พวกนี้นับว่าเป็นอาหารชั้นเลิศสำหรับหมาป่าที่กำลังหิวโซแต่ทว่าแม่น้ำบริเวณนั้นลึกเกินไปที่พวกมันจะเอื้อมลงไปถึงหนังสัตว์ได้ในเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้หมาป่าตัวหนึ่งในฝูงก็ได้เอ่ยขึ้นว่า

กิตติสอนลูก ๆ ว่าความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการสอบหรือการแข่งขันกีฬา ความสำเร็จไม่ได้มาจากการไม่ทำผิดพลาด แต่คือการเรียนรู้จากความผิดพลาดและพยายามต่อไป เมื่อไม่ยอมแพ้ เราจะสามารถเติบโตและพบกับความสำเร็จในที่สุด

สุนัขหัวเราะเยาะหอยทากที่คลานช้า แต่เมื่อฝนตก สุนัขต้องหยุดพัก ส่วนหอยทากยังคงมุ่งหน้าต่อไปอย่างไม่หยุด สุนัขได้เรียนรู้ว่าความมุ่งมั่นและการไม่ย่อท้อสำคัญกว่าความเร็ว

ณ หมู่บ้านที่มีผู้คนอาศัยอยู่ไม่มากนัก ทุก ๆ วันชาวบ้านที่เป็นผู้ชายจะตื่นขึ้นมาทำงานหาเลี้ยงครอบครัว ส่วนผู้หญิงจะทำงานบ้าน และคอยหาอาหารเพื่อรอสามีกลับมาจากทำงาน กระทั่งมีหญิงสาวคนหนึ่งได้นำผ้าที่ซักเอาไว้ออกมาตากที่ราวตากผ้า

ลาตัวหนึ่งถูกขี่โดยเจ้าของไปตามทาง ทันใดนั้นลาเริ่มเดินออกนอกเส้นทางและมุ่งหน้าไปที่ขอบของหน้าผาลึก ในขณะที่ลากำลังจะตกนั้น เจ้าของจับที่หางของมันเพื่อดึงมันกลับมา

แมวขี้โวยวายรู้สึกไม่พอใจที่คนในหมู่บ้านชอบแมวผู้เงียบขรึมมากกว่าตัวเอง แต่เมื่อแมวผู้เงียบขรึมเตือนว่าการร้องเสียงดังเกินไปไม่ใช่สิ่งที่คนต้องการ มันจึงได้เรียนรู้ว่าการทำหน้าที่ของตนเองให้ดีสำคัญกว่าการโอ้อวดเสียงของตัวเอง

จุ๋มเป็นเด็กที่ไม่มั่นใจในความสามารถของตัวเองในการเป็นผู้นำ แต่เมื่อได้รับหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม เธอเรียนรู้ที่จะสื่อสารและรับฟังเพื่อนร่วมกลุ่ม ทำให้กลุ่มของเธอทำงานร่วมกันได้อย่างราบรื่น และประสบความสำเร็จในการทำงานกลุ่ม

จอมพลผู้ทรงอำนาจไม่ยอมฟังคำเตือนของพลทหารเกี่ยวกับแสงประภาคาร เขามองว่าประภาคารควรหยุดแสงเพื่อให้เขาผ่าน แต่ในที่สุด เรือของเขาชนโขดหินจนเสียหาย นิทานเรื่องนี้สอนว่า อำนาจไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติหรือความจริงได้ และการฟังคำเตือนจากผู้อื่นคือความฉลาดที่แท้จริง

จิ้งจอกผู้หยิ่งในความเก่งของตนดูถูกนากที่ว่ายน้ำจับปลา จนวันหนึ่งมันเผลอตกน้ำและถูกนากช่วยไว้ จิ้งจอกจึงตระหนักว่า ทุกชีวิตมีความสามารถต่างกัน การยอมรับผู้อื่นคือสิ่งที่ทำให้โลกนี้งดงามและอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข

นกกระจอกชอบพูดล้อเลียนนกพิราบโดยไม่คิด ทำให้เพื่อนเสียใจ จนไปขอคำปรึกษาจากนกฮูก นกฮูกสอนด้วยการให้โยนขนนกขึ้นฟ้า แล้วชี้ให้เห็นว่าคำพูดก็เหมือนขนนกที่ปลิวไปแล้วไม่อาจเก็บกลับคืนได้ นกกระจอกจึงสำนึกผิดและขอโทษเพื่อน พร้อมตั้งใจว่าจะคิดก่อนพูดเสมอ

มีนักธนูฝีมือดีอยู่คนหนึ่งเขาได้ออกเดินทางขึ้นภูเขาเพื่อที่จะล่าสัตว์แต่ด้วยความเก่งกาจและความหน้าแกรงขามของเขานั้นทันทีที่เขาได้ย่างเท้าก้าวเขาไปในป่าได้ทำให้สัตว์ป่าน้อยใหญ่ทั้งหลายต่างหวาดกลัวพากันแตกตื่นวิ่งหนีเขาเพื่อเอาชีวิตรอดไปกันหมดในเวลาที่เขาเข้าใกล้พวกมัน