บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไพศาล มีเจ้านกกระเรียนตัวหนึ่ง โผบินอยู่บนท้องฟ้าอย่างมีความสุข มันเตรียมพร้อมที่จะบินลงสู่พื้นดินเพื่อหาอาหารอย่างเช่นทุกวัน
จนกระทั่ง มันสังเกตเห็นหมาป่าตัวหนึ่ง กำลังดิ้นทุรนทุรายที่ใต้ต้นไม้ หมาป่าตัวน้อยดูเจ็บปวดอย่างมาก นกกระเรียนจึงเดินเข้าไปถามมันว่า
กระเรียน
เจ้าหมาป่า เจ้าเป็นอะไรหรือ
กระเรียน
ทำไมเจ้าถึงได้ดูเจ็บปวดแบบนั้นล่ะ
เจ้าหมาป่าตัวนั้นจึงพยายามตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
หมาป่า
ข้ากลืนชิ้นเนื้อเข้าไป แต่ว่ากระดูกติดคอข้า
หมาป่า
ข้าขอร้องล่ะ ช่วยนำมันออกให้ข้าที ข้าทรมานเหลือเกิน
หมาป่า
หากเจ้านำกระดูกออกจากคอข้าได้ ข้าจะให้รางวัลอย่างงามเป็นการตอบแทน
เมื่อนกกระเรียนได้ยินเช่นนั้น มันจึงยื่นคออันยาวเรียวของมันเข้าไปในปากหมาป่า และสามารถล้วงเอากระดูกออกมาได้สำเร็จ
เจ้าหมาป่ากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ที่มันจะไม่ต้องทนเจ็บปวดอีกต่อไป นกกระเรียนจึงทวงถามรางวัลจากหมาป่า
กระเรียน
ข้าช่วยนำกระดูกออกให้เจ้าแล้ว ไหนล่ะของรางวัล
เจ้าป่าหมาได้ยินเช่นนั้นจึงหัวเราะร่า และคำรามเสียงดังว่า
หมาป่า
ฮ่า ๆ ข้าไม่งับคอเจ้ามันก็ดีแค่ไหนแล้ว ยังจะมาเอาอะไรจากข้าอีกเล่า