น้องอายที่ไม่ชอบสัตว์เริ่มเปลี่ยนมุมมองหลังจากได้ช่วยเหลือเจ้าเหมียวสีส้มที่หิวโหย เธอเรียนรู้ว่าการรักสัตว์ไม่เพียงแต่ช่วยพวกมันให้อิ่มท้อง แต่ยังเติมเต็มความสุขในหัวใจของเธอเองอีกด้วย

ห่านขาวที่ภูมิใจในความงามของตัวเองพยายามยืดคอให้ดูเหมือนหงส์ แต่กบที่ว่ายน้ำผ่านมาเตือนห่านว่ามันไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นอย่างอื่น ห่านขาวจึงตระหนักได้ว่าความงามที่แท้จริงคือการยอมรับและพอใจในสิ่งที่ตนเองมี

นกกระจอกชอบพูดล้อเลียนนกพิราบโดยไม่คิด ทำให้เพื่อนเสียใจ จนไปขอคำปรึกษาจากนกฮูก นกฮูกสอนด้วยการให้โยนขนนกขึ้นฟ้า แล้วชี้ให้เห็นว่าคำพูดก็เหมือนขนนกที่ปลิวไปแล้วไม่อาจเก็บกลับคืนได้ นกกระจอกจึงสำนึกผิดและขอโทษเพื่อน พร้อมตั้งใจว่าจะคิดก่อนพูดเสมอ

นัทเป็นเด็กที่ไม่ค่อยให้เกียรติเพื่อนร่วมชั้น แต่เมื่อครูวิภาสอนให้เขาเห็นถึงความสำคัญของการฟังและเคารพผู้อื่น นัทเริ่มเปลี่ยนแปลงและให้โอกาสเฟิร์นได้แสดงความคิด การทำงานเป็นทีมของพวกเขาจึงราบรื่นและประสบความสำเร็จ

โทนี่เป็นชายหนุ่มที่ขยันทำงาน เขาใช้ชีวิตด้วยการทำไร่และหาของป่าเพื่อเลี้ยงตัวเอง แม้ว่าจะมีทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีวิต แต่เขายังรู้สึกว่าไม่พอใจและเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น เพื่อนบ้านและลุงพลพยายามช่วยเขาเข้าใจว่า ความสุขที่แท้จริงไม่ได้มาจากการมีมากที่สุด แต่มาจากการรู้จักพอใจในสิ่งที่มีอยู่ ลุงพลได้สอนว่า การทำงานหนักไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แต่การรู้จักพอใจและไม่ไล่ตามความโลภจนเกินไปนั้นสำคัญ โทนี่จึงได้เรียนรู้ว่าความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งของ แต่ขึ้นอยู่กับทัศนคติและการแบ่งปันให้กับคนรอบข้าง

ปริมเป็นเด็กที่ไม่ค่อยแบ่งปันขนมหรือของเล่นให้เพื่อน จนกระทั่งครูมุกสอนให้เธอเห็นถึงคุณค่าของการแบ่งปัน วันหนึ่งปริมตัดสินใจแบ่งขนมให้เพื่อน ๆ และได้พบว่าการแบ่งปันทำให้ทุกคนมีความสุขและสร้างมิตรภาพที่แน่นแฟ้น

น้องต่ายมีตุ๊กตากระต่ายที่เธอรักมาก แต่เมื่อเพื่อนชื่อ "น้องป้อง" ขอเล่นด้วย น้องต่ายตัดสินใจแบ่งตุ๊กตาให้เพื่อนเล่นอย่างระมัดระวัง แม้จะห่วงตุ๊กตาอยู่บ้าง การแบ่งปันนี้ทำให้ทั้งสองกลายเป็นเพื่อนสนิท นิทานนี้สอนเรื่องการแบ่งปันสิ่งที่เรารักและการสร้างมิตรภาพที่ยั่งยืนด้วยความมีน้ำใจ

บอยเป็นเด็กชายที่ชอบรังแกนิดเพื่อนร่วมชั้น แต่เมื่อครูพิมพ์ได้ให้คำสอนเกี่ยวกับผลเสียของการรังแก บอยเริ่มรู้สึกผิดและขอโทษนิด จากนั้นเขาเปลี่ยนแปลงตัวเองและได้เรียนรู้ว่าการให้เกียรติและเป็นเพื่อนที่ดีจะนำความสุขมาให้มากกว่าการรังแกคนอื่น

อาฬวกชาดก เป็นเรื่องราวของอาฬวกยักษ์ ผู้ดุร้ายที่เคยกินมนุษย์เป็นอาหารตามสัญญาที่ให้ไว้กับพระเจ้าอาฬวกะ เมืองอาฬวีตกอยู่ในความหวาดกลัวเพราะการกระทำของยักษ์ผู้นี้ แต่ด้วยพระเมตตาและปัญญาของพระพุทธเจ้า พระองค์ทรงแสดงธรรมโปรดอาฬวกยักษ์จนยักษ์กลับใจเป็นผู้มีศีลธรรม บรรลุโสดาปัตติผล ยุติการเบียดเบียนผู้อื่น นำความสงบสุขกลับคืนสู่เมืองอาฬวี ทำให้ประชาชนอยู่ร่วมกันอย่างสันติ

พระเตมีย์เลือกทำตัวเป็นใบ้เพื่อหลีกเลี่ยงการขึ้นครองราชย์ เพราะทราบว่าการใช้อำนาจอาจนำไปสู่ผลกรรมที่ไม่ดี พระองค์ขอออกบวชเพื่อบำเพ็ญเพียรและหลีกเลี่ยงความชั่วร้าย สุดท้ายพระเตมีย์บรรลุธรรมและกลายเป็นพระอรหันต์ เรื่องนี้สอนให้รู้จักการเสียสละและการทำความดีเพื่อหลีกเลี่ยงผลกรรมที่ไม่ดีในอนาคต

ลุงดำเป็นคนในหมู่บ้านที่ทำความดีโดยไม่หวังผลตอบแทน เมื่อคุณหญิง เพื่อนบ้านที่เคยสงสัยในความตั้งใจของเขาได้เห็นการกระทำของลุงดำในการช่วยเหลือชุมชนและช่วยดับไฟที่บ้านเธอ เธอจึงเริ่มเข้าใจและชื่นชมในความดีของลุงดำ การทำความดีของลุงดำกลายเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนในชุมชน

เอิร์ธเป็นเด็กที่มือไว ชอบอยากได้ของของคนอื่น เพราะอยากจะมีเหมือนกับเพื่อน ๆ บ้าง แต่เมื่อเขาได้เรียนรู้เรื่องความซื่อสัตย์จากครูและรู้สึกผิดที่ขโมยพลอยไป เขาตัดสินใจขอโทษพลอยและเรียนรู้ว่าการขโมยของคนอื่นโดยเป็นสิ่งที่ไม่ดี และไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง