ณ แปลงข้าวโพดอันกว้างใหญ่ ที่ชาวไร่ได้ทำการปลูกเอาไว้เพื่อทำมาหากิน ซึ่งทุก ๆ วันที่ชาวไร่เดินทางมายังแปลงข้าวโพดเพื่อเก็บเกี่ยวผลผลิตก็มักจะพบว่าข้าวโพดที่ตนได้ปลูกเอาไว้นั้นเสียหายเป็นอย่างมาก สาเหตุเป็นเพราะนกยางชอบมาจิกกินข้าวโพดนั่นเอง

ชีวิตคือการเรียนรู้และยอมรับทั้งความสุขและความทุกข์ที่เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละวัน การเข้าใจว่าทั้งสุขสมและผิดหวังคือส่วนหนึ่งของชีวิต จะช่วยให้เราเติบโต แข็งแกร่ง และใช้ชีวิตอย่างสมดุล เมื่อเราเผชิญหน้ากับทุกสิ่งอย่างเข้าใจ เราก็จะพบคุณค่าที่แท้จริงของการมีชีวิต

เอก เจ้าของร้านอาหารเคยโกรธน้อย ลูกจ้างเก่าที่ลาออกไปโดยไม่บอกกล่าว แต่หลังจากได้ฟังเหตุผลที่แท้จริงจากน้อย ซึ่งต้องรีบกลับไปดูแลแม่ที่ป่วยหนัก เอกก็รู้สึกผิดและให้อภัย ทั้งสองได้กลับมาร่วมงานกันอีกครั้ง และได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการให้อภัยและการเข้าใจกัน

ชายชราผู้มีความสามารถในการแยกแยะสิ่งมีชีวิตรวมถึงเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างๆเพียงแค่ใช้มือสัมผัสเท่านั้นเขาก็บอกได้ว่าสิ่งมีชีวิตข้างหน้าเขาคือตัวอะไร

ชายสองคนเดินทางในป่าพร้อมกัน เมื่อพบกับหมี ชายคนหนึ่งปีนต้นไม้ทิ้งเพื่อนไว้ ส่วนอีกคนแกล้งตาย หมีจากไปแล้ว ชายคนนั้นจึงบอกเพื่อนว่า หมีเตือนว่าไม่ควรเชื่อใจคนที่ทิ้งเพื่อนไปในยามลำบาก

กลุ่มนกใหญ่ได้เปิดศึกสงครามกับอสูรกายสัตว์ป่าทั้งสองฝ่ายได้สู้รบกันมาเป็นเวลาอันยาวนานนับ 100 ปี ทั้งสองต่างผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะมาตลอด อยู่มาวันหนึ่งได้มีเจ้าค้างคาวที่เกิดไม่มั่นใจในฝีมือการสู้รบของแต่ละฝ่ายขึ้นมามันจึงฉุกคิดขึ้นได้ว่า

ในวันที่ในวันที่อากาศร้อนอบอ้าว มีชายนักเดินทางคนหนึ่ง ต้องการเดินทางไปยังอีกเมืองหนึ่ง เขาจึงได้ไปตะเวนหาเช่าลา เพื่อใช้สำหรับขนเสบียงและนั่งบนหลังของมัน ชายนักเดินทางได้พบกับเจ้าของลาที่ตามหา

มีสุนัขจอมตะกละ มันชอบกินไข่เป็นอย่างมากมันได้แวะเวียนไปที่เล้าไก่หลายครั้งเวลาที่มันหิวเพื่อที่จะได้ขโมยไข่ของแม่ไก่มากิน วันหนึ่งมันได้กินหอยนางรมทำให้มันเกือบท้องแตกตายเพราะคิดว่ามันจะอร่อยเหมือนไข่ไก่ที่เคยกิน

กระรอกน้อยออกตามหาผลไม้สีทองเพราะคิดว่ามันดีกว่าของที่ตนมี แต่เมื่อได้ลิ้มรสกลับพบว่ามันไม่ได้ดีอย่างที่คิด จึงเรียนรู้ว่า ความสุขแท้จริงอาจอยู่กับสิ่งที่เรามีอยู่แล้ว นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การรู้จักพอใจในสิ่งที่มี คือหนทางสู่ความสุขที่แท้จริง

หนูตัวเล็กเยาะเย้ยช้างว่าเชื่องช้าและเทอะทะ แต่เมื่อหนูถูกต้นไม้ล้มทับ ช้างใช้ความแข็งแรงช่วยมันออกมา หนูจึงตระหนักว่าทุกคนมีจุดเด่นและจุดด้อยของตัวเอง นิทานเรื่องนี้สอนให้เราเคารพและยอมรับในความแตกต่างของผู้อื่น

นกน้อยเกือบไว้ใจแมวเจ้าเล่ห์ที่ทำทีเป็นมิตรเพื่อจะขโมยไข่ของมัน โชคดีที่นกเค้าแมวผู้เฒ่ามาเตือนทันเวลา ทำให้นกน้อยได้เรียนรู้ว่า ความไว้ใจควรให้กับผู้ที่พิสูจน์ตัวเองด้วยการกระทำ ไม่ใช่แค่คำพูดลวงโลก

นกกระสาเจ้าเล่ห์วางแผนลวงสัตว์น้ำในบึงไปกินเป็นอาหาร โดยอ้างว่าจะพาไปยังบึงใหม่ที่ปลอดภัย ปูผู้ฉลาดสังเกตเห็นความผิดปกติและจับได้ว่านกกระสากำลังหลอกพวกสัตว์น้ำ จึงใช้ความฉลาดจัดการกับนกกระสาและช่วยชีวิตตนเองและเพื่อน ๆ ในบึง