มีกาตัวหนึ่งมันอ่อนล้าเป็นอย่างมากจนไม่มีกระทั่งเรี่ยวแรงที่จะบินเพราะด้วยความกระหายน้ำของมัน
กา
ข้าเหนื่อยเหลือเกินข้ากระหายน้ำเป็นอย่างมากข้าหวังว่าข้าจะได้จิบน้ำเพียงเล็กน้อยเพื่อให้ข้าได้ดับกระหาย
เจ้ากาที่กำลังอ่อนล้าได้พูดกับตนเอง
ทันใดนั้นมันก็ได้พบกับเหยือกน้ำใบหนึ่งที่วางอยู่มันจึงได้รีบเดินไปที่เหยือกใบนั้นด้วยความหวัง พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า
กา
ข้าช่างโชคดีอะไรเช่นนี้หากข้าไม่ได้พบเหยือกใบนี้ข้าคงได้กระหายน้ำตายเป็นแน่
หลังจากที่มันพูดเสร็จมันก็ได้เดินเข้าไปใกล้ๆเหยือกใบนั้นด้วยความหวัง แต่เมื่อมันเข้าไปดูที่เหยือกน้ำใบนั้นแล้วมันก็ต้องพบกับความผิดหวังเพราะน้ำที่อยู่ในเหยือกนั้นเหลืออยู่ที่ก้นเหยือกเพียงน้อยนิด จนมันไม่สามารถที่ก้มลงไปดื่มน้ำในเหยือกได้
มันจึงคิดหาวิถีทางและลองทำทุกอย่างเพื่อให้มันสามารถดื่มน้ำจากเหยือกใบนี้ให้ได้แต่ความพยามของมันนั้นกลับสูญเปล่า
เพราะไม่ว่ามันจะทำวิธีไหนมันก็ไม่สามารถที่จะดื่มน้ำจากเหยือกได้เลย ด้วยความเหนื่อยล้าและความกระหายน้ำทำให้มันได้พูดตัดพ้อกับตัวเองออกมาว่า
กา
ข้าจะทำอย่างไรดีข้าลองมาตั้งหลายวิธีแล้วแต่ข้ากลับไม่สามารถดื่มน้ำในเหยือกใบนี้ได้เลยท่าเป็นเช่นนี้ต่อไปข้าคงได้กระหายน้ำตายเป็นแน่
ทันใดนั้นเจ้ากาผู้อ่อนล้าก็ได้มองไปเห็นก้อนกรวดก้อนเล็กๆที่กระจายอยู่เต็มพื้นมันจึงได้ตัดสินใจรวบรวมก้อนกรวดให้ได้มากที่สุดเท่าที่มันจะทำได้และใช้จงอยปากของมันหย่อนก้อนหินลงไปทีละก้อนๆลงไปเรื่อยๆจนกระทั้งระดับน้ำในเหยือกนั้นสูงขึ้นๆจนทำให้มันสามารถดื่มน้ำจากเหยือกได้และทำให้มันรอดชีวิตไปได้ในที่สุด