กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีสุนัขจอมตะกละอยู่ตัวหนึ่งสุนัขตัวนี้มันชอบกินไข่เป็นอย่างมากมันได้แวะเวียนไปที่เล้าไก่หลายครั้งเวลาที่มันหิวเพื่อที่จะได้ขโมยไข่ของแม่ไก่มากิน ด้วยเหตุนี้ทำให้แม่ไก้ในเล้าไม่พอใจเป็นอย่างมากเวลาที่เจ้าสุนัขจอมตะกละเข้าใกล้เล้าไก่และไข่ของมันและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เจ้าสุนัขนั้นได้ไปที่เล้าไก่เพื่อหาไข่กินอีกตามเคย
แม่ไก่
เจ้ามาที่นี่ทำไมเจ้าสุนัขจอมตะกละเจ้าอย่าได้เข้าใกล้ไข่ของข้านะไม่เช่นนั้นข้าจะไล่จิกเจ้าแน่
แม่ไก่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจและโมโหเป็นอย่างมากเพราะมันรู้ดีว่าเจ้าสุนัขตัวนี้มาที่เล้าไก่เพราะเหตุใด
สุนัข
เจ้าวางใจเถอะข้าแค่จะมาแค่ขอชิมซักฟองสองฟองเพื่อจะบรรเทาความหิวก็เท่านั้นเองเจ้าเองก็มีไข่ตั้งเยอะแบ่งให้ข้าซักฟองสองฟองไม่ได้เชียวรึ
เจ้าสุนัขได้ตอบกลับแม่ไก่ไปพร้อมกับกินไข่ของแม่ไก่ไปด้วยแต่ด้วยความตะกละของมันทำให้มันกินไข่ไปจนหมดซึ่งทำให้แม่ไก่โมโหเป็นอย่างมากและได้ไล่เจ้าสุนัขตัวนั้นออกมาจากเล้าของมัน
แม่ไก่
ข้าขอสาปแช่งเจ้า ขอให้เจ้าตายเพราะความตระกละกินของเจ้า เจ้าสุนัขจิ้งจอก
เจ้าสุนัขที่อิ่มท้องแล้วก็ได้ยอมออกมาจากเล้าไก่โดยทันที
วันหนึ่งเจ้าสุนัขก็ออกมาเดินลัดเลาะที่ริมชายหาดแห่งหนึ่ง มันจึงได้พบเข้ากับหอยนางรมที่ริมชายหอดเข้าและเพียงชั่วพริบตาเจ้าสุนัขจอมตะกละก็ได้กลืนหอยนางรมลงไปในท้องทั้งเปลือกเสียแล้วเพราะด้วยลักษณะของหอยที่กลมสีขาวเหมือนไข่มันจึงได้เข้าใจว่าสิ่งที่มันได้พบนั้นคือไข่แสนอร่อยที่มันเคยได้กินทันใดนั้นมันก็ได้เริ่มปวดท้องเป็นอย่างมากและเริ่มพูดด้วยเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดกับตัวเองออกมาว่า
สุนัข
“ข้าช่างโง่เขลาเหลือเกินที่คิดไปเองว่าสิ่งที่มีลักษณะกลมๆนั้นไม่ใช่ไข่ไปซะหมดเช่นหอยนางรมที่ข้าได้กลืนลงไปเมื่อกี้”
