สุนัขกับแม่ไก่และหอยนางรม

สุนัขกับแม่ไก่และหอยนางรม

มีสุนัขจอมตะกละ มันชอบกินไข่เป็นอย่างมากมันได้แวะเวียนไปที่เล้าไก่หลายครั้งเวลาที่มันหิวเพื่อที่จะได้ขโมยไข่ของแม่ไก่มากิน วันหนึ่งมันได้กินหอยนางรมทำให้มันเกือบท้องแตกตายเพราะคิดว่ามันจะอร่อยเหมือนไข่ไก่ที่เคยกิน

แนะนำตัวละคร
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีสุนัขจอมตะกละอยู่ตัวหนึ่งสุนัขตัวนี้มันชอบกินไข่เป็นอย่างมากมันได้แวะเวียนไปที่เล้าไก่หลายครั้งเวลาที่มันหิวเพื่อที่จะได้ขโมยไข่ของแม่ไก่มากิน ด้วยเหตุนี้ทำให้แม่ไก้ในเล้าไม่พอใจเป็นอย่างมากเวลาที่เจ้าสุนัขจอมตะกละเข้าใกล้เล้าไก่และไข่ของมันและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เจ้าสุนัขนั้นได้ไปที่เล้าไก่เพื่อหาไข่กินอีกตามเคย
แม่ไก่
แม่ไก่

เจ้ามาที่นี่ทำไมเจ้าสุนัขจอมตะกละเจ้าอย่าได้เข้าใกล้ไข่ของข้านะไม่เช่นนั้นข้าจะไล่จิกเจ้าแน่

แม่ไก่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจและโมโหเป็นอย่างมากเพราะมันรู้ดีว่าเจ้าสุนัขตัวนี้มาที่เล้าไก่เพราะเหตุใด
สุนัข
สุนัข

เจ้าวางใจเถอะข้าแค่จะมาแค่ขอชิมซักฟองสองฟองเพื่อจะบรรเทาความหิวก็เท่านั้นเองเจ้าเองก็มีไข่ตั้งเยอะแบ่งให้ข้าซักฟองสองฟองไม่ได้เชียวรึ

เจ้าสุนัขได้ตอบกลับแม่ไก่ไปพร้อมกับกินไข่ของแม่ไก่ไปด้วยแต่ด้วยความตะกละของมันทำให้มันกินไข่ไปจนหมดซึ่งทำให้แม่ไก่โมโหเป็นอย่างมากและได้ไล่เจ้าสุนัขตัวนั้นออกมาจากเล้าของมัน
แม่ไก่
แม่ไก่

ข้าขอสาปแช่งเจ้า ขอให้เจ้าตายเพราะความตระกละกินของเจ้า เจ้าสุนัขจิ้งจอก

เจ้าสุนัขที่อิ่มท้องแล้วก็ได้ยอมออกมาจากเล้าไก่โดยทันที
วันหนึ่งเจ้าสุนัขก็ออกมาเดินลัดเลาะที่ริมชายหาดแห่งหนึ่ง มันจึงได้พบเข้ากับหอยนางรมที่ริมชายหอดเข้าและเพียงชั่วพริบตาเจ้าสุนัขจอมตะกละก็ได้กลืนหอยนางรมลงไปในท้องทั้งเปลือกเสียแล้วเพราะด้วยลักษณะของหอยที่กลมสีขาวเหมือนไข่มันจึงได้เข้าใจว่าสิ่งที่มันได้พบนั้นคือไข่แสนอร่อยที่มันเคยได้กินทันใดนั้นมันก็ได้เริ่มปวดท้องเป็นอย่างมากและเริ่มพูดด้วยเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดกับตัวเองออกมาว่า 
สุนัข
สุนัข

“ข้าช่างโง่เขลาเหลือเกินที่คิดไปเองว่าสิ่งที่มีลักษณะกลมๆนั้นไม่ใช่ไข่ไปซะหมดเช่นหอยนางรมที่ข้าได้กลืนลงไปเมื่อกี้”

ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“คนที่ทำอะไรโดยที่ไม่คิดให้รอบคอบนั้นมักจะตกอยู่ในอันตรายและมักมีปัญหาตามมาเสมอเช่นเดียวกับเจ้าหมาจอมตะกละตัวนี้”

ลาตัวหนึ่งได้ยินเสียงที่ไพเราะของตั๊กแตนแล้วลาตัวนั้นจึงอยากจะมีเสียงไพเราะอย่างตั๊กแตนบ้าง หารู้ไหมว่ามันเปลี่ยนแปลงวิถีชิวิตเดิมของตน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่ที่มีสัตว์ป่ามากมายอาศัยอยู่ มีหมีตัวหนึ่งเดินหาอาหารกิน ซึ่งหมีชื่นชอบผลไม้เป็นชีวิตจิตใจ หากได้พบกับต้นเบอร์รี่ มันจะกินจนเกลี้ยงไม่ให้เหลือ แต่วันนี้เบอร์รี่ที่มันชื่นชอบหมดเสียแล้ว มันจึงต้องเดินหาอาหารต่อไปจนได้มาพบกับรังผึ้งรวงใหญ่

ครั้งหนึ่ง บรรดาหนูในบ้านหลังหนึ่งต่างมาประชุมกัน เพื่อคิดหาวิธีเอาตัวรอดจากเจ้าแมวตัวร้ายที่ชอบไล่จับหนูกินทุกวัน หนูหลายตัวเสนอวิธีต่าง ๆ แต่ก็ยังไม่มีวิธีไหนเข้าที หนูหนุ่มตัวหนึ่งเสนอว่า

ณ บ้านหลังหนึ่งในแถบชนบทที่มีการเลี้ยงไก่เพื่อที่จะสามรถนำไข่ไก่ไปขาย หรือนำมาทำเป็นอาหารได้ และเช้าวันหนึ่ง ขณะที่แม่ไก่กำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารบนลานดินอย่างเช่นทุกวัน แต่มันก็เขี่ยไปเจอบางสิ่งบางอย่างที่ส่องแสงประกายวิบวับอยู่ที่พื้น

แมวตัวหนึ่งเดินเตร็ดเตร่อยู่ในเมืองเพื่อหาอาหารกิน ตัวมันเริ่มผอมกะหร่องเพราะไม่มีอาหารกินมาหลายวันแล้ว จนกระทั่งมันไปพบกับแม่ไก่ตัวหนึ่งที่ชาวบ้านเลี้ยงเอาไว้เป็นแม่พันธุ์ เจ้าแมวจึงมองไก่ตัวนั้นด้วยความหิวกระหาย

มีราชสีห์ ตัวหนึ่ง ที่มีนิสัยเจ้าเล่ห์ มันอาศัยอยู่ในถ้ำใหญ่ในป่าลึก นิสัยส่วนตัวอีกอย่างหนึ่งของเจ้าราชสีห์ตัวนี้คือมันมักจะขี้เกียจออกล่าเหยื่อหาอาหาร มันจึงวางแผนแกล้งป่วยแล้วนอนซมอยู่ในถ้ำแล้วขอให้สัตว์ต่าง ๆมาเยี่ยมมันเพื่อที่จะได้จับสัตว์เหล่านั้นกินเป็นอาหารอย่างง่ายดาย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ บึงน้ำท้ายหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ได้มีวัวตัวหนึ่งลงมากินหญ้าและน้ำที่ริมบึงเพื่อดับกระหาย แต่ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่และความไม่ระวังของเจ้าวัวนั้นในขณะที่มันกำลังจะลงไปกินน้ำที่บึง ทำให้มันเผลอเหยียบลูกกบตัวหนึ่งจนลงไปในโคลน

ณ ริมบึงอันกว้างใหญ่ ได้มีเต่าตัวหนึ่งอาศัยอยู่ มันรู้สึกว่ามันเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายตัวเองที่ได้แต่คลานต้วมเตี้ยมไปอย่างช้า ๆใช้ชีวิตอยู่บนพื้นดินไปวันวัน มันจึงได้บ่นกับตัวเองว่า