ลาและเจ้าของ

มีเจ้าของลาและเจ้าลาแก่ตัวหนึ่ง  พวกเขากำลังออกเดินทางไปตามถนนที่ทอดยาวไปในป่า เจ้าลาพาเจ้าของของมันเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่เร่งรีบ พร้อมกับชื่นชมธรรมชาติ ต้นไม้ใบหญ้าโดยรอบๆในระหว่างการเดินทาง แต่หารู้ไม่ว่าถนนที่ได้เดินทางมานับไกลนั้นมันกลับไม่มีที่เดินต่อไปเสียแล้ว  มันได้สิ้นสุดตรงที่เป็นหน้าผาลึก

เจ้าของลาเห็นดังนั้นจึงหยุดเดินพร้อมๆกับดึงหางลาไว้เพื่อหวังให้ลาไม่เดินตกลงไปยังเหวลึก 

แต่เจ้าลานั้นกับยังดื้อดึงและยังพยายามที่จะเดินต่อไป 

  เจ้าของลาจึงตัดสินใจที่จะปล่อยลาไปโดยพูดว่า 

สิ้นคำกล่าวเจ้าของลาจึงปล่อยหางลาตัวนั้นไป และได้คิดย้ำเตือนว่าสิ่งที่ลาตัวนั้นเลือกจะเกิดอะไรขึ้นก็ถือว่านั่นคือผลของการกระทำของตัวมันเอง