มดและตั๊กแตน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีราชสีห์และหมีเป็นเพื่อนกัน พวกมันออกหากินที่ป่าใหญ่อยู่เป็นประจำอยู่มาวันหนึ่งพวกมันได้ช่วยกันหาอาหารซึ่งเหในยามเช้าของฤดูแล้งที่บรรยากาศโดยรอบ ๆ เต็มไปด้วยใบไม้ ต้นไม้ต่าง ๆ ดูเหี่ยวเฉา นี่คงจะย่างเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างก็พากันเร่งหาเสบียงอาหารไว้ให้เพียงพอสำหรับฤดูหนาวที่จะมาถึง

แต่ดูนั่นสิ มันคือฝูงของตั๊กแตนน้อยใหญ่ พวกมันกำลังเพลิดเพลิน สนุกสนาน ส่งเสียงร้องรำทำเพลงเป็นจังหวะ อย่างมีความสุขมาก ๆ ทันใดนั้น มีตั๊กแตนหนุ่มตัวหนึ่ง มันได้สังเกตเห็นว่า ยังมีกลุ่มมดกำลังช่วยกันขนรวงข้าวโพด เมล็ดธัญพืช และอื่น ๆ เดินผ่านผ่านหน้าของพวกตั๊กแตนไป พวกมดเหล่านั้นดูช่างตั้งใจก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขยันขันแข็งเหลือเกิน เมื่อเห็นอย่างนั้นเจ้าตั๊กแตนจึงถามเจ้ามดไปว่ายื่อของมันก็คือซากของแพะตัวหนึ่งพวกมันได้พูดคุยและตกลงกันเพื่อที่จะแบ่งอาหารซึ่งก็คือเนื้อแพะตัวนั้น

ตั๊กแตนพูดด้วยความมั่นใจ

จากนั้นพวกมดก็พากันขนเสบียงกันต่อไป ในขณะที่ตั๊กแตนยังคงสนุกสนานกันต่อ เมื่อฤดูหนาวมาถึง ตั๊กแตนที่ได้พูดกับมดไว้ว่าพวกตนนั้นมีเสบียงอาหารมากพอสำหรับฤดูหนาว แต่หารู้ไม่ว่า บัดนี้อาหารที่พวกมันได้เก็บสะสมไว้กลับหมดลงจนไม่พอกินเสียแล้ว ซึ่งอากาศหนาวเหน็บขนาดนี้ พวกมันก็ไม่สามาถที่จะออกไปหาเสบียงอาหารที่ไหนได้เลย