ป่า
ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง ในวันที่ท้องฟ้าโปร่งใส อากาศเย็นสบาย ราชสีห์ตัวใหญ่ มองดูแล้วช่างสมกับเป็นเจ้าแห่งป่า น่าเกรงขามยิ่งนัก มันกำลังนอนหลับนิ่งเงียบอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งในขณะเดียวกัน ก็มีเจ้าหนูตัวน้อย ได้ออกมาวิ่งเล่นหาอาหารกินในบริเวณที่ ราชสีห์นอนหลับอยู่
ทันใดนั้น ราชสีห์ก็รู้สึกได้ทันทีว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างมารบกวนการนอนของตน ราชสีห์ลืมตาขึ้นทีละน้อยและได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับหันไปรอบ ๆตัวจึงได้พบกับเจ้าหนูน้อยตัวนั้น มันรู้สึกโมโหพร้อมแสดงสีหน้าเกรี้ยวกราด
ทันใดนั้นราชสีห์ได้ใช้อุ้งมือของตนเองตะปบหนูเอาไว้ไม่ให้วิ่งหนีหรือขยับไปตัวไปไหนได้ เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ไม่อาจจะหลุดพ้นจากอุ้งมือที่แข็งแรงของเจ้าป่าอย่างราชสีห์ได้ เจ้าหนูน้อยเลยพูดขึ้นว่า
หนู
ข้าขอโทษที่มารบกวนการนอนของท่าน อย่าทำอะไรข้าเลยนะ ไว้ชีวิตข้าด้วยเถอะ
ราชสีห์
ฮ่า ๆๆ นั่นสินะ เจ้านี่ช่างบังอาจมาลบหลู่เจ้าป่าผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้า ช่างไม่กลัวบ้างเลย เดี๋ยวข้าจะบีบเจ้าให้ตายในอุ้งมือข้าเลยซะตอนนี้
หนู
ไม่ๆนะท่าน ข้ายังไม่อยากตาย ปล่อยข้าไป ปล่อยข้าไป ไว้ชีวิตข้าด้วยเถิดนะ ฮือๆๆ
ราชสีห์
ฮ่า ๆๆ ปล่อยเจ้าไปอย่างงั้นเหรอ?? มันจะง่ายไปหน่อยไหมเจ้าหนูน้อยผู้ไม่รู้กาลเทศะ
หนู
ได้โปรดเถิดท่าน ฟังข้าพูดก่อน ปล่อยข้าไป ข้าสัญญาว่า สักวัน ข้าจะกลับมาตอบแทนท่าน
ราชสีห์
เจ้าช่างดูจองหองเกินตัวมากเกินไปแล้ว เจ้าหนูน้อยไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ตัวเล็กๆ ไร้กำลังอย่างเจ้า จะเอาปัญญาที่ไหนมาช่วยข้าได้ ฮ่า ๆๆ
หนู
ถึงแม้ข้าจะเป็นหนูตัวน้อย แต่ถ้าในอนาคตต่อจากนี้ไป หากมีสิ่งใดที่ข้าจะสามารถตอบแทนท่านได้ เหมือนที่ท่านได้ให้ชีวิตข้าในครั้งนี้ ข้าจะรีบทำให้ท่านทันทีโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ” ได้โปรดเถิดท่าน
ราชสีห์
เอาอย่างงั้นเหรอ ลองดูก็ได้ เพราะชีวิตน้อยๆของเจ้าก็ไม่มีค่า หรือสำคัญสักเท่าไรนักหรอก ฮ่า ๆๆ
ว่าจบราชสีก็ยกอุ้งมือออกจากตัวของเจ้าหนูตัวน้อย เพียงแค่คิดว่าแค่หนูตัวเล็กๆ จับไว้คงไม่มีประโยชน์อะไร หนูน้อยผู้ได้รับอิสรภาพ ราวกับได้ชีวิตใหม่ทันที วิ่งหนีสุดกำลัง ทั้งๆที่มันคิดว่าคงต้องตายอยู่ในอุ้งมืออันแข็งแรงของราชสีห์เจ้าป่าเสียแล้ว
เวลาต่อมาไม่นานนัก ณ ป่าใหญ่แห่งเดิมนั้น ได้มีนายพรานป่านายหนึ่งซึ่งเขาก็ได้ออกล่าสัตว์ป่าอยู่เป็นประจำ วันนี้เขาคิดหาวิธีจับสัตว์ป่าถ้าดูจากเครื่องมือที่ประกอบกันแล้วแม้แต่สัตว์ตัวใหญ่ก็ไม่อาจจะรอดพ้นไปได้อย่างแน่นอน นายพรานได้วางกับดักที่เตรียมไว้นั้นใต้ต้นไม้และนั่น มันคือต้นไม้ที่ราชสีห์เจ้าป่า มักจะมานอนหลับอยู่เป็นประจำและแล้วการไม่ระมัดระวังตัวของราชสีห์เจ้าป่า ที่คิดว่า คงไม่มีภัยอันตรายใดๆ มาทำร้ายตัวเองได้อย่างแน่นอน หารู้ไม่ว่าความประมาทย่อมนำมาซึ่งภัยร้าย
พราน
ราชสีห์ติดกับดักของนายพรานอย่างไม่ทันตั้งตัว มันพยามดิ้นเพื่อให้หลุดจากกับดักแต่ไม่เป็นผลเพราะยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่ มันยิ่งรัดตัวของมันแน่นมากขึ้นเท่านั้น ราชสีห์ได้แต่ถอดใจและนอนแน่นิ่งอยู่ในกับดักนั้นอย่างสิ้นหวัง
ราชสีห์
ข้าคงต้องไม่มีทางรอดแน่แล้ว คงต้องตายในป่าอย่างแน่นอน ฮือๆๆ
ราชสีห์
หมดแล้วสินะเจ้าป่าอย่างข้า คงต้องมาตายเพราะกับดักของพรานป่าที่ไร้เมตตาเสียจริง
ทันใดนั้น มันได้มองไปรอบๆ ตัว และพบกับเจ้าหนูตัวน้อย มันคือเจ้าหนูตัวนั้นสินะ ข้าจำเจ้าได้ เจ้าหนูน้อยที่ข้าเคยปล่อยไปเมื่อคราวนั้น ไม่อยากจะเชื่อเลย เจ้าหนูได้กลับมาจริงๆ
ทันใดนั้น มันได้มองไปรอบๆ ตัว และพบกับเจ้าหนูตัวน้อย มันคือเจ้าหนูตัวนั้นสินะ ข้าจำเจ้าได้ เจ้าหนูน้อยที่ข้าเคยปล่อยไปเมื่อคราวนั้น ไม่อยากจะเชื่อเลย เจ้าหนูได้กลับมาจริงๆ
หนู
อยู่นิ่งๆนะท่าน ข้าจะกัดเชือกที่รัดท่านอยู่
หนูได้กัดเชือกออกทีละเส้น ทีละเส้น จนขาดออกจากกันหมด ทำให้ราชสีห์หลุดออกมา และลุกขึ้นมาเดินได้อีกครั้ง
ราชสีห์
ข้ารอดตายแล้วหรือนี่ เพราะหนูน้อยตัวนั้น หนูน้อยที่ข้าเคยให้ชีวิตไปครั้งนั้น มันกลับมาช่วยข้า
ราชสีห์
เราขอบใจเจ้ามากนะเจ้าหนูน้อย ไม่คิดเลยว่า เจ้าจะกลับมาช่วยข้าอย่างที่เคยสัญญาไว้
หนู
ท่านเคยไว้ชีวิตข้าไว้ ครั้งนี้ข้ามาช่วยท่านเพื่อตอบแทนบุญคุณท่าน
หนู
ไปเถิดท่านราชสีห์ ก่อนที่นายพรานเจ้าของกับดักนั้นจะมาพบเข้า
ทั้งคู่มองหน้า สบตากัน ด้วยสายตาที่เป็นมิตร
รวม
หนู
ต่อไปนี้ ข้าจะไม่มองใครว่าตัวเล็กดูไร้ค่าอีกต่อไปแล้วเรามาเป็นเพื่อนกันนะ เจ้าหนูน้อย
หนู
ได้ๆ ท่านราชสีห์ เราจะเป็นเพื่อนกัน
จากนั้นมาราชสีห์ตัวใหญ่ก็ได้กลายมาเป็นเพื่อนกับเจ้าหนูตัวน้อยตลอดไป
