ณ กระท่อมเล็กๆท้ายหมู่บ้านแห่งหนึ่งได้มีครอบครัวหนึ่งอาศัยอยู่ครอบครัวนี้มีสมาชิกทั้งหมด 4 คนประกอบไปด้วย พ่อ ลูกชายคนโต ลูกชายคนกลาง และ ลูกชายคนเล็ก
วันหนึ่งพ่อของพวกเขาได้ล้มป่วยลงอย่างกระทันหันและด้วยความชราของผู้เป็นบิดานั้นทำให้เขารับรู้ได้ด้วยตัวเองว่าตนจะอยู่ดูแลลูกได้อีกไม่นานเขาเลยตัดสินใจที่จะเรียกลูกชายทั้งสามของเขามาอยู่รอบๆตัวของเขาเพื่อที่จะพูดสั่งเสียก่อนที่เขาจะจากไปหลังจากที่ลูกชายทั้งสามของเขามาครบแล้วผู้เป็นพ่อก็ไม่รีรอที่จะเอ่ยกับลูกชายทั้งสามของเขาว่า
พ่อ
พวกเจ้าจงไปหากิ่งไม้มาหลายๆกิ่งแล้วนำมันมามัดรวมกันให้พ่อ
ลูกชายทั้งสามที่ได้ยินดังนั้นก็ได้พากันออกไปหากิ่งไม้โดยทันทีและนำมันมามัดรวมกันตามที่พ่อของตนได้กล่าว
ลูกชายเล็ก
นี่พ่อเราคิดจะบอกอะไรกับพวกเรากันนะพี่
ลูกชายคนกลาง
ไปทำตามที่พ่อบอกกันเถอะนะ ไม่ต้องสงสัยอะไรหรอก
แล้วพวกเขาก็แยกย้ายกันไปหากิ่งไม้ตามที่พ่อได้บอกไว้
ลูกชายคนโต
นี่ครับกิ่งไม้หนึ่งมัดที่พ่อบอกให้พวกข้าไปหามา
พ่อเห็นดังนั้นจึงได้เอ่ยขึ้นอีกว่า
พ่อ
ทีนี้พวกเจ้าทั้งสามจงผลัดกันหักกิ่งไม้มัดนี้ให้พ่อดูทีซิ
ลูกชายทั้งสามได้ยินคำที่พ่อตนบอกดังนั้นก็ได้ผลัดกันหักกิ่งไม้มัดนี้ที่ละคนๆจนครบทั้งสามคนแต่ก็ไม่มีลูกคนไหนสามารถหักกิ่งไม้มัดนี้ได้เลยพ่อที่เห็นดังนั้นก็ได้เอ่ยกับลูกชายทั้งสามไปอีกว่า
พ่อ
ทีนี้พวกเจ้าลองดึงกิ่งไม้ออกมาคนละ 1 กิ่งแล้วลองหักมันดูซิ
ลูกชายทั้งสามจึงได้ดึงกิ่งไม้ออกมาคนละ 1 กิ่งและลองหักดูพวกเขาพบว่ากิ่งไม้นั้นได้หักออกจากกันได้อย่างง่ายดายต่างจาการหักกิ่งไม้ที่มัดรวมกันเหมือนตอนแรกที่พวกเขาได้หัก
พ่อ
ทีนี้พวกเจ้าเข้าใจในสิ่งที่พ่อจะสอนแล้วหรือยังกิ่งไม้ 1 กิ่งเปรียบเหมือนพวกเจ้า1คน
พ่อ
หากพวกเจ้าแตกแยกไม่สามัคคีกันก็ง่ายต่อการที่จะโดนทำร้ายหรือโดนหักหลัง
พ่อ
แต่หากพวกเจ้ารักและสามัคคีกันเหมือนดั่งกิ่งไม้มัดแรกก็จะไม่มีใครที่จะสามารถเข้ามาทำร้ายพวกเจ้าทั้งสามได้
ลูกชายคนโต
ครับพ่อ พวกเราจะรักสามัคคีกันดังคำที่พ่อไว้สั่งเสียไว้ให้ได้ครับ
ลูกชายคนกลาง
ครับพ่อพวกเราจะสามัคคีกันให้มาก ๆครับ
ลูกชายเล็ก
ผมจะรักและเคารพพี่ๆ และสามัคคีกันครับพ่อ