เด็กชายกับถั่วอบ

เด็กชายกับถั่วอบ

ณ บ้านหลังเล็กๆแถวชนบทแห่งหนึ่งมีเด็กชายที่อาศัยอยู่กับยายสองคน เด็กชายคนนี้มีนิสัยที่ดื้อเขาซุกซนและเขายังมีของโปรดที่เขาชอบกินมากๆอยู่อย่างหนึ่งคือถั่วอบเกลือฝีมือคุณยายของเขานั่นเอง วันหนึ่งคุณยายจึงได้ทำถั่วอบให้หลานชายกินคุณยายได้ใส่ถั่วไว้ในเหยือกแต่ว่าคุณยายยังขาดเกลือที่จะนำมาใส่ถั่วอบ คุณยายจึงต้องออกไปซื้อเกลือที่ร้านค้าใกล้ๆ บ้าน หลังจากที่คุณยายเตรียมตะกร้าใส่ของเสร็จจึงบอกหลานชายว่า

แนะนำตัวละคร
ณ บ้านหลังเล็กๆแถวชนบทแห่งหนึ่งมีเด็กชายที่อาศัยอยู่กับยายสองคน เด็กชายคนนี้มีนิสัยที่ดื้อเขาซุกซนและเขายังมีของโปรดที่เขาชอบกินมากๆอยู่อย่างหนึ่งคือถั่วอบเกลือฝีมือคุณยายของเขานั่นเอง วันหนึ่งคุณยายจึงได้ทำถั่วอบให้หลานชายกินคุณยายได้ใส่ถั่วไว้ในเหยือกแต่ว่าคุณยายยังขาดเกลือที่จะนำมาใส่ถั่วอบ คุณยายจึงต้องออกไปซื้อเกลือที่ร้านค้าใกล้ๆ บ้าน 
หลังจากที่คุณยายเตรียมตะกร้าใส่ของเสร็จจึงบอกหลานชายว่า
ยาย
ยาย

ยายจะออกไปซื้อเกลือแปปนึงนะ

หลังจากที่หลายชายได้ยินดังนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคุณยายกำลังจะทำของโปรดที่เขาชอบให้เขากินอย่างแน่นอนเขาจึงได้วิ่งเข้าไปในครัวอย่างตื่นเต้นพร้อมกับสายตาที่มองหาถั่วอบของเขาที่คุณยายทำไว้และเขาก็ได้พบเข้ากับโถใบใหญ่ที่คุณยายใส่ถั่วอบเอาไว้เขาจึงได้เอ่ยถามคุณยายออกไปว่า
เด็กชาย
เด็กชาย

ผมขอชิมถั่วในโถที่ยายใส่ไว้ได้ไหมครับ

ยาย
ยาย

ได้สิจ๊ะแต่อย่าเยอะนะยายยังปรุงไม่เสร็จเลย ยายจะออกไปซื้อเกลือแปปเดียว

เด็กชาย
เด็กชาย

ครับคุณยาย ผมจะรอคุณยายกลับมาและกินถั่วอบอร่อยๆครับ

หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จแล้วหลานชายก็ได้คว้าเอาโถใบนั้นมาใกล้ๆเขาพร้อมกับค่อยๆล่วงมือลงไปหยิบเม็ดถั่วทีละเม็ดๆอย่างช้าๆหลังจากที่เขาได้หยิบกินถั่วไปเรื่อยๆเข้าก็นึกขึ้นได้ว่าแทนที่เขาจะหยิบกินถั่วทีละเม็ดทำไมเขาไม่ใช้มือของเขากำถั่วขึ้นมาให้ได้เยอะๆในครั้งเดียวแทนล่ะ
หลังจากที่เขาคิดได้ดังนั้นเด็กชายก็ได้ล้วงมือลงไปในโถอีกครั้ง พร้อมกับใช้มือของเขากำถั่วขึ้นมาให้ได้เยอะที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้แต่เมื่อถึงตอนที่เขาจะดึงมือออกนั้นด้วยขนาดปากของโถแก้วที่เล็กเกินไปทำให้มือของเด็กชายที่ในมือเต็มไปด้วยเมล็ดถั่วไม่สามารถนำออกมาจากโถแก้วได้
เด็กชายทำอะไรไม่ได้เขาจึงได้นั่งร้องไห้โฮด้วยความโศกเศร้าและความผิดหวังอยู่ตรงนั้น
จนกระทั่งคุณยายของเขาได้กลับมาคุณยายที่ได้ยินเสียงร้องไห้ของหลานจึงได้รีบวิ่งเข้ามาดูคุณยายได้เห็นหลานของเขาร้องให้เพราะมือติดอยู่โหลแก้ว
จึงได้พูดขึ้นว่า
ยาย
ยาย

ทำไมหลานไม่ค่อยๆหยิบกินทีละเม็ดล่ะ

เด็กชาย
เด็กชาย

ไม่ครับคุณยายผมอยากที่จะกินถั่วให้ได้เยอะๆ

ยาย
ยาย

ทำไมหลานไม่พอใจในสิ่งที่ตนมีแล้วปล่อยถั่วออกจากมือแล้วค่อยๆหยิบกินทีละเม็ดจนอิ่มแทนเพียงแค่นี้หลานก็จะเอามือออกจากโถได้แล้วนะ

หลานชายได้ยินดังนั้นจึงได้ปล่อยถั่วออกจากมือและทำให้เขานำมือออกจากโถได้ที่สุด
เด็กชาย
เด็กชาย

ต่อไปผมจะไม่ตะกละกินแล้วครับยาย จะระวังๆให้มากครับ ฮือๆ

แล้วเด็กชายก็วิ่งไปกอดยายด้วยทั้งเจ็บและสำนึกผิด
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“อย่าฝืนตัวเองเพื่อการพยามเพียงครั้งเดียวแต่เราควรทำมันซ้ำๆอีกครั้งไปเรื่อยๆจนมันสำเร็จในที่สุด”

ในวันที่ในวันที่อากาศร้อนอบอ้าว มีชายนักเดินทางคนหนึ่ง ต้องการเดินทางไปยังอีกเมืองหนึ่ง เขาจึงได้ไปตะเวนหาเช่าลา เพื่อใช้สำหรับขนเสบียงและนั่งบนหลังของมัน ชายนักเดินทางได้พบกับเจ้าของลาที่ตามหา

ชายชราผู้หนึ่งมีฐานะยากจน สมบัติทั้งหมดที่เขามีก็คือบ้านเก่า ๆ หลังหนึ่งกับแม่ห่านอีกตัวหนึ่งเท่านั้น แม่ห่านจะออกไข่วันละฟองเพื่อให้เขานำไปขายที่ตลาดทุกวัน

ลาตัวหนึ่งถูกขี่โดยเจ้าของไปตามทาง ทันใดนั้นลาเริ่มเดินออกนอกเส้นทางและมุ่งหน้าไปที่ขอบของหน้าผาลึก ในขณะที่ลากำลังจะตกนั้น เจ้าของจับที่หางของมันเพื่อดึงมันกลับมา

หนูเเก่ตัวหนึ่งเดินทางเเรมรอนมาเป็นเวลานานเพื่อที่จะหาอาหารกลับไปยังรังของมันที่อยู่ในเขตชนบท แต่มันกลับต้องหยุดการเดินทางลงเพราะมีลำธารขนาดใหญ่ตัดเส้นทางของมัน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีราชสีห์และหมีเป็นเพื่อนกัน พวกมันออกหากินที่ป่าใหญ่อยู่เป็นประจำอยู่มาวันหนึ่งพวกมันได้ช่วยกันหาอาหารซึ่งเหยื่อของมันก็คือซากของแพะตัวหนึ่งพวกมันได้พูดคุยและตกลงกันเพื่อที่จะแบ่งอาหารซึ่งก็คือเนื้อแพะตัวนั้น

มีชายเจ้าของลาคนหนึ่งเขามีอาชีพขายยาสมุนไพร เขาเดินทางมาพร้อมลาของเขาซึ่งบนหลังของลานั้นมีถุงสมุนไพร พร้อมกันนั้นเขาได้มัดรูปปั้นรูปหนึ่งที่แกะสลักเป็นเทวรูปด้วยไม้หอมมีรูปร่างสวยงามซึ่งชายเจ้าของลาเชื่อว่า เทวรูปนี้ทำให้ตนค้าขายได้ดี

ณ งานเทศกาลประจำหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ในงานเทศกาลนั้นได้มีการจัดการแสดงของตัวตลกด้วย ตัวตลกคนนี้ได้แสดงความสามารถมากมายเพื่อเรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมแต่มีการแสดงอยู่การแสดงหนึ่งที่ตัวตลกคนนี้ถนัดเป็นพิเศษ นั่น คือ การเลียนแบบเสียงของสัตว์ได้หลากหลายชนิด เขาได้โชว์การแสดง เลียนแบบเสียงของสัตว์ชนิดต่าง ๆ ไปเรื่อยๆ ทำให้ผู้ชมส่วนใหญ่ประทับใจเป็นอย่างมาก