ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ได้มีชายชราผู้พิการตาบอดมาตั้งแต่กำเนิดอาศัยอยู่ ชายชราผู้นั้นมีความสามารถในการแยกแยะสิ่งมีชีวิตรวมถึงเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างๆเพียงแค่ใช้มือสัมผัสเท่านั้นเขาก็บอกได้ว่าสิ่งมีชีวิตข้างหน้าเขาคือตัวอะไร
ความสามารถของชายชราผู้นี้เป็นที่เลื่องลือไปทั่วหมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่และหมู่บ้านใกล้ๆกัน
อยู่มาวันหนึ่งชาวบ้านได้นึกสงสัยถึงความสามารถของชายตาบอดนั้นจึงได้จับกลุ่มคุยกันขึ้น
ชาวบ้าน1
ฉันละสงสัยจริงๆว่าคำเลื่องลือที่พูดถึงชายตาบอด ว่าสามารถบอกได้หมดว่าสัตว์ที่อยู่ตรงหน้าเขาคือตัวอะไรเพียงแค่ใช้มือสัมผัสมันจริงหรือเปล่านะ
ชาวบ้าน2
ฉันเองก็เคยได้ยินเขาพูดมาแบบนั้นเหมือนกัน
ชาวบ้าน2
ถ้าอย่างนั้น พวกเราก็ไปพิสูจน์ให้เห็นด้วยตาเลยดีไหม
ชาวบ้าน1
ดีๆ ไปพิสูจน์ให้เห็นด้วยตาของตัวเองดีกว่า
สิ้นสุดบทสนทนาชาวบ้านก็ได้พากันเดินทางไปที่บ้านชายชราตาบอดทันที
พอชาวบ้านเดินทางมาถึงหน้าบ้านของชายชราพวกเขา ก็ไม่รีรอรีบเคาะประตูเรียกชายชราตาบอดทันที
ชาวบ้าน1
คุณตาอยู่ไหมครับ คุณตาอยู่ไหมครับ ส่งเสียงด้วย
ทันใดนั้นได้มีเสียงตอบรับมาจากข้างในบ้านดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก
ชายตาบอด
ฉันอยู่นี่แหละพวกท่านมีธุระอะไรกับฉันอย่างงั้นรึ
ชาวบ้าน1
พวกเราได้ยินมาว่าคุณตาสามารถบอกได้ว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าเป็นตัวอะไรได้เพียงแค่ใช้มือสัมผัสนั้นจริงไหมครับ
ชาวบ้าน2
ใช่ครับๆพวกเราก็เลยเดินทางมาหาคุณตาที่นี่เพื่อที่จะมาพิสูจน์ให้เห็นกับตาตัวเอง
ชายชราหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า
ชายตาบอด
ได้สิถ้าเช่นนั้นฉันจะพิสูจน์ให้พวกเธอได้เห็นกับตาเลยก็ได้
หลังจากพูดคุยกันเสร็จชาวบ้านทั้งสองก็ได้นำสัตว์มาให้ชายชราสัมผัสแล้วให้บอกให้ได้ว่ามันคือตัวอะไรหลังจากที่ชายชราได้ใช้มือสัมผัสเขาก็ตอบได้ทันทีว่า
ชายตาบอด
ฉันไม่มั่นใจว่าสัตว์ที่เจ้านำมาให้ข้าพิสูจนั้นคือลูกของสุนัขจิ้งจอกหรือลูกของหมาป่า แต่สิ่งที่ข้ามั่นใจได้แน่ๆคือสัตว์ชนิดนี้มันไม่สามารถอยู่คอกเดียวกันกับแกะได้อย่างแน่นอน
ชาวบ้านทั้งหมดต่างก็รู้สึกอึ้งในคำตอบ แต่ก็เข้าใจสิ่งที่ชายตาบอดสื่อสารมาได้
