วันหนึ่งในฤดูร้อนที่แสนจะแห้งแล้งและก็อบอ้าว สิงโตและแพะต่างก็เดินหาแหล่งน้ำเพื่อที่พวกมันจะดื่มและดับกระหาย จนพวกมันเดินมาพบกับหนองน้ำแห่งหนึ่งแต่หนองน้ำแห่งนี้ไม่มีน้ำอยู่เลย มันช่างดูแห้งขอดเหลือเกิน สิงโตและแพะต่างทะเลาะกันถกเถียงกันเพื่อที่จะแย่งกันกินน้ำจนทำให้เกิดการต่อสู้กันขึ้น
สิงโต
ข้าเห็นน้ำก่อน ข้าจะต้องได้กินมันก่อนเจ้า
แพะ
ข้าต่างหากที่เห็นแหล่งน้ำนี้ก่อน ข้าจึงสมควรจะได้กินมันก่อนเจ้า เจ้าสิงโต
และแล้วพวกมันก็ต่อสู้กันต่อไปจนทั้งคู่รู้สึกเหนื่อยหอบ หมดเรี่ยวแรงจึงพากันนั่งพักแล้วพวกมันก็คิดขึ้นได้ว่า
สักพักใหญ่ๆ ในขณะที่พวกมันกำลังพักเพื่อให้หายเหนื่อย มันได้เหลือบไปเห็นฝูงแร้งบินร่อนไปมาเพื่อล่าหาอาหารกิน
สิงโต
ข้าคิดว่า พวกเราไม่ควรจะมาทะเลาะกันอีกต่อไปแล้วนะ
สิงโต
เราควรจะแบ่งกันกินน้ำกันกินดีกว่าไหม ยิ่งถ้ามาต่อสู้กันขนาดนี้คงต้องตาย
กลายเป็นอาหารของฝูงแร้งอย่างแน่นอน
แพะ
ข้าก็ว่าอย่างนั้นล่ะดูสิเจ้าแร้งฝูงใหญ่บินร่อนเต็มไปหมดมันก็คงคิดว่าแถวนี้จะมีอาหารให้มันกินละสินะ
เมื่อเห็นดังนั้นแล้วทั้งสิงโตและเจ้าแพะก็หยุดการต่อสู้กันและแบ่งน้ำกินกันด้วยดี