กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วที่ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง ได้มีหมาป่าตัวหนึ่ง มันเดินทางเข้ามาในป่าใหญ่จนมาถึงลำธารเจ้าหมาป่ามองเห็นลูกแกะตัวหนึ่ง ลูกแกะตัวนั้นมันกำลังก้มดื่มน้ำอยู่ที่ปลายลำธาร
หมาป่า
อาหารของข้าอยู่ไม่ใกล้ๆนี่เองข้าจะต้องหาคนอุบายกินเจ้าเป็นอาหารให้ได้
หมาป่าจึงได้ทำอุบาย โดยการแกล้งโมโหแล้วตวาดออกไปอย่างเสียงดังว่า
หมาป่า
นี่เจ้าลูกแกะเจ้ากล้าดีอย่างไรถึงเดินลงไปทำให้น้ำขุ่นจนข้าไม่สามารถที่จะกินน้ำได้
ลูกแกะตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวมันไม่รู้จะทำอย่างไรจึงได้เพียงแค่ตอบโต้ไปว่า
ลูกแกะ
คงไม่ใช่ข้าหรอกท่านหมาป่าเพราะข้าดื่มน้ำอยู่ที่ปลายลำธารจะไปทำให้น้ำขุ่นได้อย่างไรกัน
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเจ้าหัวป่าก็รู้สึกเสียหน้าแต่ก็ยังที่จะอยากเอาชนะลูกแกะให้จงได้
หมาป่า
ถึงแม้เจ้าจะไม่ได้ทำให้น้ำขุ่นก็ช่างแต่ข้าได้ยินมาว่าเมื่อ 6 เดือนที่แล้ว เจ้าเคยพูดถึงข้าไว้อย่างเสียหายๆหลายครั้งใช่ไหม
ลูกแกะ
เมื่อ 6 เดือนก่อนอย่างนั้นรึตอนนั้นข้ายังไม่เกิดเลยแล้วข้าจะพูดถึงท่านเสียหายได้อย่างไร
หมาป่ารู้สึกเสียหน้าอีกครั้งแต่มันก็พยายามที่จะผ่านเพื่อที่จะเอาชนะลูกแกะให้จงได้
หมาป่า
ถ้าอย่างนั้นคงต้องเป็นพ่อและแม่ของเจ้าแน่ๆที่พูดที่พูดให้ร้ายข้าเพราะฉะนั้นเจ้าจะต้องชดใช้แทนพ่อกับแม่ของเจ้าเจ้าแกะ
ลูกแกะไม่ทันได้พูดอะไรต่อมันก็รีบวิ่งหนีออกไปจากลำธารทันที เพราะสัมผัสได้ถึงอันตรายทีจะเกิดขึ้นกับตนเอง
