มีชายนักเดินทางอยู่สองคน คนหนึ่งเป็นคนที่ชอบพูดแต่ความจริง ส่วนอีกคนหนึ่งชอบพูดแต่คำโกหก พวกเขาเดินทางร่วมกันมาจนมาถึงดินแดนราชาลิงโดยบังเอิญ ที่เมืองของราชาลิงมีประเพณีอยู่ว่า หากมีคนมาเยือนที่เมืองแห่งราชาลิงแล้ว จะต้องนำคนเหล่านั้นมาเข้าเฝ้าท่ามกลางฝูงลิงข้าราชบริพารที่นั่งเรียงเป็นแถวเหมือนกับพวกมนุษย์ที่เข้าเฝ้าราชาของมนุษย์นั่นเองราชาลิงสั่งให้นำตัวชายทั้งสองมาพบและถามว่า
ราชาลิง
ข้าเป็นราชาอย่างไรในสายตาของพวกเจ้า
ชายแปลกหน้านักเดินทางผู้โกหกตอบว่า
ชายโกหก
ท่านเป็นราชาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและบริวารของท่านช่างสง่างามเหมาะสมกับท่านที่สุด
ราชาลิงพึงพอใจมากกับคำโกหกนั้น และได้มอบของขวัญให้แก่ชายโกหกผู้นั้นอย่างมากมายส่วนนักเดินทางที่ชอบพูดแต่ความจริง ครุ่นคิดกับตัวเองว่า
ชายซื่อสัตย์
การโกหกทำให้ได้รางวัลผลตอบแทนขนาดนี้เชียวหรือ ฉันอาจจะไม่ได้อะไรถ้าพูดความจริงเหมือนทุกครั้ง
และเขาก็ได้รับคำถามเดียวกันกับชายผู้โกหก
ราชาลิง
ข้าและสหายของข้าเป็นอย่างไรในสายตาเจ้า
ชายซื่อสัตย์
ท่านช่างเป็นราชาลิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดเช่นเดียวกับบริวารของท่านก็เช่นกัน
ราชาลิงโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะไม่คิดว่าชายผู้มีสัจจะคนนี้จะสามารถโกหกเหมือนกับชายผู้ชอบโกหก นั่นหมายความว่า ชายผู้มีสัจจะคนนี้ เป็นคนโกหกโดยไม่ยอมพูดความจริงที่ตนเองคิด ราชาลิงโกรธมากจึงได้สั่งให้บริวารได้จับชายทั้งสองนั้นไปกักขังในทันที
