ฝูงหมาป่ากับหนังวัว

ฝูงหมาป่ากับหนังวัว

มีฝูงหมาป่าหิวโซอยู่ฝูงหนึ่งพวกมันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วพวกมันจึงตัดสินใจเดินไปที่แม่น้ำเพื่อที่จะดื่มน้ำหวังว่าการดื่มน้ำจะช่วยบรรเทาความหิวของพวกมันได้บ้าง แต่แล้วพวกมันก็ได้พบเข้ากับหนังสัตว์อย่างดีจำนวนหนึ่งที่จมอยู่ใต้ก้นแม่น้ำซึ่งคนฟอกหนังได้นำมาแช่เอาไว้ หนังสัตว์พวกนี้นับว่าเป็นอาหารชั้นเลิศสำหรับหมาป่าที่กำลังหิวโซแต่ทว่าแม่น้ำบริเวณนั้นลึกเกินไปที่พวกมันจะเอื้อมลงไปถึงหนังสัตว์ได้ในเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้หมาป่าตัวหนึ่งในฝูงก็ได้เอ่ยขึ้นว่า

แนะนำตัวละคร
มีฝูงหมาป่าหิวโซอยู่ฝูงหนึ่งพวกมันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วพวกมันจึงตัดสินใจเดินไปที่แม่น้ำเพื่อที่จะดื่มน้ำหวังว่าการดื่มน้ำจะช่วยบรรเทาความหิวของพวกมันได้บ้าง แต่แล้วพวกมันก็ได้พบเข้ากับหนังสัตว์อย่างดีจำนวนหนึ่งที่จมอยู่ใต้ก้นแม่น้ำซึ่งคนฟอกหนังได้นำมาแช่เอาไว้ 
หนังสัตว์พวกนี้นับว่าเป็นอาหารชั้นเลิศสำหรับหมาป่าที่กำลังหิวโซแต่ทว่าแม่น้ำบริเวณนั้นลึกเกินไปที่พวกมันจะเอื้อมลงไปถึงหนังสัตว์ได้ในเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้หมาป่าตัวหนึ่งในฝูงก็ได้เอ่ยขึ้นว่า

หมาป่า1
หมาป่า1

น้ำลึกขนาดนี้เราคงกินหนังสัตว์พวกนั้นไม่ได้แน่ๆเราจะทำอย่างไรกันดีล่ะ

หมาป่า2
หมาป่า2

จริงอย่างที่เจ้าว่า มันช่างเป็นเรื่องที่ยากเสียเหลือเกิน ช่วยกันคิดสิพวกเรา ไม่งั้นมีหวังเราได้อดตายแน่

หมาป่าอีกตัวที่คิดเช่นเดียวกันกับหมาป่าตัวแรกได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับตะโกนถามหมาป่าตัวอื่นที่เหลือในฝูงออกไปว่า
หมาป่า1
หมาป่า1

มีใครสามารถบอกข้าได้หรือไม่ว่าพวกเราจะทำอย่างไรถึงจะกินหนังสัตว์ที่จมอยู่ใต้แม่น้ำนี้ได้

หลังจากสิ้นสุดบทสนทนาก็ได้มีหมาป่าตัวหนึ่งได้ออกความคิดเห็นว่า
หมาป่า 3
หมาป่า 3

ทำไมเราไม่ช่วยกันดื่มน้ำในแม่น้ำนี้ให้หมดกันล่ะท่าเราทำเช่นนั้นละก็พวกเราก็จะสามรถกินหนังสัตว์ที่จมอยู่ใต้แม่น้ำนี้ได้อยู่แน่นอน

หลังจากที่หมาป่าในฝูงทุกตัวได้ฟังความคิดเห็นนี้แล้วพวกมันก็ตัดสินใจที่จะดื่มน้ำในแม่นี้ให้หมดว่าแล้วพวกมันก็ได้ก้มลงไปดื่มน้ำในแม่น้ำนี้อย่างรวดเร็วที่สุดเท่าทีจะทำได้แต่ไม่ว่าพวกมันจะดื่มน้ำเข้าไปเยอะสักเท่าไหร่น้ำในแม่น้ำก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลง
หมาป่า1
หมาป่า1

ใกล้แล้วพวกเรา สู้ๆ ความหวังอยู่ตรงหน้าแล้ว


จนกระทั่งพวกมันทยอยอิ่มไปทีละตัวๆแต่พวกก็ไม่ยอมแพ้พวกมันยังคิดที่จะดื่มน้ำในแม่น้ำไปเรื่อยๆให้หมดแต่เพราะพวกมันได้ดื่มน้ำมากจนเกินไปสุดท้ายพวกมันก็ได้ท้องแตกตายไปจนหมดก่อนที่พวกมันจะเอื้อมไปถึงหนังสัตว์เหล่านั้นได้

ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“จงอย่าพยามทำอะไรที่มันเกินตัวมากจนเกินไปสุดท้ายการพยามนั้นมันอาจจะกลับเข้ามาทำร้ายตัวเราเองได้”

ราชสีห์ เจ้าป่าผู้น่าเกรงขาม ไม่ว่าจะเดินไปที่ใด สัตว์ป่าน้อยใหญ่ต่างก็ต้องยำเกรง เป็นราชสีห์ถือเป็นเจ้าป่า หรือเรียกได้ว่าเป็นใหญ่ที่สุด วันหนึ่งเจ้าราชสีห์รู้สึกเบื่อหน่ายจึงเดินทางออกจากป่าเพื่อที่จะได้ท่องเที่ยว

ณ หมู่บ้าน ริมชายป่าแห่งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่งของชาวนา บ้านหลังนี้มักจะมีหนูอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากเจ้าของบ้านจึงได้นำแมวมาเลี้ยงไว้หลายตัวเ จ้าแมวเหล่านั้นได้วิ่งไล่จับหนูกินทุกวันจนจำนวนหนูในบ้านลดลงไปมากอยู่มาวันหนึ่งเจ้าหนูทั้งหลายจึงได้ปรึกษากันว่า

หมากับไก่เป็นเพื่อนรักกันมานาน วันหนึ่ง สัตว์ทั้งสองเดินทางไปด้วยกัน เมื่อค่ำลงจึงแวะพักแรมที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ไก่บินขึ้นไปนอนบนกิ่งไม้ ส่วนหมานอนที่โคนต้อนไม้ เมื่อฟ้าสางไก่ก็โก่งคอขันรับอรุณเป็นกิจวัตรอย่างเช่นทุกวัน

มีชายนักเดินทางอยู่สองคน คนหนึ่งเป็นคนที่ชอบพูดแต่ความจริง ส่วนอีกคนหนึ่งชอบพูดแต่คำโกหก พวกเขาเดินทางร่วมกันมาจนมาถึงดินแดนราชาลิงโดยบังเอิญ ที่เมืองของราชาลิงมีประเพณีอยู่ว่า หากมีคนมาเยือนที่เมืองแห่งราชาลิงแล้ว จะต้องนำคนเหล่านั้นมาเข้าเฝ้าท่ามกลางฝูงลิงข้าราชบริพารที่นั่งเรียงเป็นแถวเหมือนกับพวกมนุษย์ที่เข้าเฝ้าราชาของมนุษย์นั่นเองราชาลิงสั่งให้นำตัวชายทั้งสองมาพบ

ในทุ่งหญ้าสีเขียวขจีสวยงาม เด็กชายคนหนึ่งกำลังเลี้ยงแกะฝูงใหญ่ เขานั่งแบบนี้อยู่เป็นประจำ วันหนึ่ง เขาได้นั่งเฝ้ามองแกะที่อยู่กลางทุ่งทุกวัน ๆ เด็กเลี้ยงแกะไม่มีอะไรทำ เกิดความเบื่อหน่าย จึงคิดจะเล่นอะไรบางอย่างและคิดที่จะแกล้งชาวบ้าน พอคิดอย่างนั้น เขาจึงวิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปในหมู่บ้านพร้อมตะโกนออกไปดังลั่นว่า

มีเจ้ามดตัวน้อยตัวหนึ่งมันได้เดินพลัดหลงกับกลุ่มเพื่อนๆมาไกลมาก จนกระทั่งมันได้มาหยุดที่ลำธารกลางป่าแห่งหนึ่งแต่กลับตกลงไปในลำธารน้ำไหลเชี่ยว ก้มลงหวังจะกินให้หายกระหาย แต่ด้วยความที่น้ำมันไหลเชี่ยวแรงมาก ทำให้เจ้ามดน้อยตกลงไปในน้ำและโดนกระแสน้ำพัดพาไปไกลจากที่เดิม

ณ บึงน้ำในป่าแห่งหนึ่ง บึงแห่งนี้เป็นที่อาศัยของสัตว์น้ำน้อยใหญ่นานาชนิด ทั้งยังมีพืชที่อุดมสมบูรณ์มากมาย มีต้นโอ๊กใหญ่ขึ้นแผ่กิ่งก้านอยู่ริมฝั่งและมีต้นอ้อขั้นอยู่ในน้ำ ทั้งสองมักจะเห็นกันและกันอยู่ทุกวัน

แมลงวันฝูงใหญ่โผบินผ่านตึกรามบ้านช่องเพื่อที่จะหาอาหารประทังชีวิต บางฝูงเลือกที่จะตอมอาหารจานโปรด บางฝูงเลือกที่จะมองหาเศษอาหารข้างถนน แต่มีแมลงวันฝูงหนึ่งที่บินผ่านบ้านหลังเล็ก พวกมันสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างตั้งอยู่บนโต๊ะอาหาร แมลงวันตัวที่หนึ่งจึงเรียกเพื่อน ๆ ของมันทันที