มดกับนกพิราบ

มีเจ้ามดตัวน้อยตัวหนึ่งมันได้เดินพลัดหลงกับกลุ่มเพื่อนๆมาไกลมาก จนกระทั่งมันได้มาหยุดที่ลำธารกลางป่าแห่งหนึ่ง

แล้วมันจึงเดินไปถึงริมธารน้ำและก้มลงหวังจะกินให้หายกระหาย แต่ด้วยความที่น้ำมันไหลเชี่ยวแรงมาก  ทำให้เจ้ามดน้อยตกลงไปในน้ำและโดนกระแสน้ำพัดพาไปไกลจากที่เดิมมาก และค่อยๆพัดพามันเกือบล่องลอยไปจนเกือบจะถึงฝั่ง เจ้ามดน้อยพยายามว่ายน้ำ พาตัวเองให้เข้าใกล้ฝั่งมากที่สุด แต่ด้วยความเหนื่อยล้าและหมดกำลัง  จึงได้พูดกับตัวเองว่า

ในทันใดนั้น มีนกพิราบที่เกาะอยู่บนต้นไม้ริมฝั่งแม่น้ำ มันได้มองเห็นเจ้ามดน้อยกำลังจะจมน้ำ มันจึงได้จิกให้ใบไม้หลายๆใบ ให้ตกลงมาที่ลำธารน้ำ  ใบไม้เหล่านั้นตกลงมาตรงที่มดอยู่พอดี พอได้เห็นอย่างนั้นจึงได้รีบกระโดดไปเกาะที่ใบไม้และไต่เข้าฝั่งไปได้  ทันใดนั้นมันก็ได้แต่มองไปยังนกพิราบผู้ใจดี ผู้ที่ได้ช่วยชีวิตมันไว้ เพื่อหวังจะขอบคุณ แต่ไม่ทันจะได้พูดอะไร นกพิราบบินไปไกลมากจนลับสายตาไปแล้ว

เวลาผ่านไป มีนายพรานคนหนึ่งเข้ามาภายในป่าเพื่อล่าสัตว์  นายพรานเห็นว่าที่ตรงริมธารนี้ จะมีนกพิราบมาหาอาหารกินบ่อยครั้ง  นายพรานจึงวางกับดักไว้ใต้ต้นไม้เพื่อพี่จะจับนกพิราบที่ไม่ทันได้ระวังตัว  เจ้ามดน้อยบังเอิญผ่านมาเห็นพอดี และคาดเดาได้ว่านายพรานมีเจตนาที่จะทำอะไรต่อไป นายพรานนั่นคงหวังจะจับนกพิราบอย่างแน่นอน  ใช่แล้ว นกพิราบตัวนั้น ตัวที่เคยช่วยชีวิตข้าไว้

  ไม่รอช้าเจ้ามดจึงรีบเข้าไปหานายพรานและกัดเข้าไปที่เท้าของนายพรานเต็มแรง  ทำให้นายพรานตกใจและเจ็บตรงที่มดกัดจึงรีบทิ้งกับดักและเผลอร้องออกมาอย่างเสียงดังทำให้นกพิราบที่เกือบจะติดกับดักได้ยินเสียงร้องนั้นและรีบบินหนีไป 

ทั้งสองได้แยกย้ายกันไป มีเพียงมิตรภาพที่ดีต่อกันและสักวันจะได้มาพบกันอีกครั้ง