ม้ากับลา

ม้ากับลา

ผู้แต่ง: เนตรอำพัน By Nitans.com

เจ้าลาตัวน้อยสีน้ำตาลเดินโซเซตรงมาเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย ในสภาพเนื้อตัวมอมแมมซึ่งเต็มไปด้วยดินโคลน ในช่วงของฤดูแล้งที่ไม่มีสายฝนโปรยปรายลงมาจากฟ้า แม้แต่หญ้าสักต้นก็หาได้หายาก หลังจากที่เจ้าลาน้อยไม่ได้กินอะไรมาหลายวันและแล้วมันก็พบกับคอกม้าซึ่งในนี้มีม้าสีขาวตัวใหญ่ยืนอยู่มันดูสูงสง่ามาก ดูแล้วช่างแตกต่างกันมากจากสภาพของเจ้าลาในตอนนี้

แนะนำตัวละคร
เจ้าลาตัวน้อยสีน้ำตาลเดินโซเซตรงมาเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย ในสภาพเนื้อตัวมอมแมมซึ่งเต็มไปด้วยดินโคลน ในช่วงของฤดูแล้งที่ไม่มีสายฝนโปรยปรายลงมาจากฟ้า แม้แต่หญ้าสักต้นก็หาได้หายาก หลังจากที่เจ้าลาน้อยไม่ได้กินอะไรมาหลายวันและแล้วมันก็พบกับคอกม้าซึ่งในนี้มีม้าสีขาวตัวใหญ่ยืนอยู่มันดูสูงสง่ามาก ดูแล้วช่างแตกต่างกันมากจากสภาพของเจ้าลาในตอนนี้ แต่ด้วยความหิวโหยจนรู้สึกไร้เรี่ยวแรง หากวันนี้ไม่ได้กินอะไรเลยมันคงต้องตายแน่ๆ
เมื่อคิดได้เช่นนั้นมันจึงตัดสินใจเดินตรงไปเพื่อขออาหารสักเล็กน้อยจากเจ้าม้าตัวใหญ่ตัวนั้น เจ้าม้าก้มมองลงมาที่เจ้าลาตัวเล็กผู้ต่ำต้อยก่อนจะถามว่าขึ้นว่า
ม้า
ม้า

เจ้าลาน้อยเหตุใดถึงเดินเข้ามาที่คอกม้าของข้าแห่งนี้

ม้า
ม้า

หรือว่าตัวเจ้ากำลังลำบากต้องการอยากให้ข้าช่วยเหลือ ใช่ไหม?

เจ้าลาตัวน้อยผู้หิวโซ หลังจากรวบรวมพลังความกล้าแล้ว จึงค่อย ๆ เงยหน้ามองไปยังเจ้าม้าที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมด้วยแววตามอ้อนวอน ก่อนจะพูดขึ้นว่า
ลา
ลา

หลายวันมานี้ข้าไม่ได้กินอะไรเลย และตอนนี้ข้ากำลังหิวมาก

ลา
ลา

ได้โปรดเถิดท่านม้า ขอให้ข้าได้เพียงเศษอาหารจากท่านสักเล็กน้อยเพื่อให้ข้าได้ประทังความความหิวโหยได้บ้าง

เมื่อม้าได้ยินคำอ้อนวอนจากเจ้าลาน้อย จึงเกิดความสงสารและเห็นใจเจ้าลายิ่งนัก กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่นแสดงถึงความยินดีพร้อมที่จะช่วยเหลือ
ม้า
ม้า

ได้สิเจ้าลาน้อย เพราะตัวข้ามีอะไรหลายอย่างที่เพรียบพร้อมมากกว่าตัวเจ้า ไม่ว่าจะเป็นอาหารหรือศักดิ์ศรีในตัวข้า

ม้า
ม้า

หากเป็นเช่นนี้ตัวของข้าจะขอเป็นผู้มอบความช่วยเหลือกับตัวเจ้าเอง

เมื่อเจ้าลาน้อยได้ยินคำตอบเช่นนั้น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มและดีใจมาก  หลังจากที่ตัวเองต้องทนความลำบากอดอาหารมาหลายวัน ก่อนที่เจ้าม้าจะกล่าวกับเจ้าลาต่อไปอีกว่า
ม้า
ม้า

และถ้าเจ้านั้นกลับมาหาข้าทุกวันในตอนเย็นที่คอกม้าของข้าแห่งนี้ ข้าจะเหลือหญ้าเขียวๆพร้อมกับข้าวบาร์เลย์อร่อย ๆ ให้แก่เจ้าเป็นกระสอบเลยทีเดียว”

ลา
ลา

ข้าขอขอบคุณท่านมาก ต่อไปนี้ข้าขอเป็นสหายของท่านตลอดไป

นับจากวันนั้นเจ้าม้าผู้ใจดีกับเจ้าลาตัวน้อยผู้น่าสงสาร ก็ได้เป็นเพื่อนรักกัน และต่างฝ่ายก็คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันเรื่อยมา
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“การให้สิ่งของกับผู้อื่นถึงแม้ว่าจะเป็นสิ่งเล็กน้อย ก็เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากสำหรับผู้ที่ด้อยกว่า”

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ บึงน้ำท้ายหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ได้มีวัวตัวหนึ่งลงมากินหญ้าและน้ำที่ริมบึงเพื่อดับกระหาย แต่ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่และความไม่ระวังของเจ้าวัวนั้นในขณะที่มันกำลังจะลงไปกินน้ำที่บึง ทำให้มันเผลอเหยียบลูกกบตัวหนึ่งจนลงไปในโคลน

บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไพศาล มีเจ้านกกระเรียนตัวหนึ่ง โผบินอยู่บนท้องฟ้าอย่างมีความสุข มันเตรียมพร้อมที่จะบินลงสู่พื้นดินเพื่อหาอาหารอย่างเช่นทุกวัน จนกระทั่ง มันสังเกตเห็นหมาป่าตัวหนึ่ง กำลังดิ้นทุรนทุรายที่ใต้ต้นไม้ หมาป่าตัวน้อยดูเจ็บปวดอย่างมาก นกกระเรียนจึงเดินเข้าไปถามมันว่า

มีลาตัวหนึ่ง มันได้เดินทางผ่านมา แล้วบังเอิญพบกับหนังราชสีห์ที่นายพรานได้ตากทิ้งไว้ที่กระท่อมชายป่า มันจึงได้ขโมยมาคลุมตัวแล้วก็เดินเที่ยวเล่น แล้วก็ทำท่าทีองอาจราวกับเป็นเจ้าป่าผู้ยิ่งใหญ่ บรรดาสัตว์ที่พบเห็นหนังราชสีห์ที่คลุมตัวเจ้าลาอยู่ ต่างก็เข้าใจว่ามันเป็นราชสีห์เจ้าป่าที่ออกล่าเหยื่อจริง ๆ เพราะมันดูแล้วช่างน่าหวาดกลัวเหลือเกิน แล้วพวกมันก็พากันวิ่งหนีกระเจิงไปทั่ว ในขณะนั้นเองก็มีหมาจิ้งจอกตัวหนึ่งมันได้เดินทางมาพบเห็นพอดีแล้วมันก็ได้ยินเสียงที่มันไม่คิดว่าเคยได้ยินมาก่อน ก็คือเจ้่่าลาทำท่าและทำเสียงร้องคำรามเลียนแบบราชสีห์

มีสุนัขจอมตะกละ มันชอบกินไข่เป็นอย่างมากมันได้แวะเวียนไปที่เล้าไก่หลายครั้งเวลาที่มันหิวเพื่อที่จะได้ขโมยไข่ของแม่ไก่มากิน วันหนึ่งมันได้กินหอยนางรมทำให้มันเกือบท้องแตกตายเพราะคิดว่ามันจะอร่อยเหมือนไข่ไก่ที่เคยกิน

ณ แปลงข้าวโพดอันกว้างใหญ่ ที่ชาวไร่ได้ทำการปลูกเอาไว้เพื่อทำมาหากิน ซึ่งทุก ๆ วันที่ชาวไร่เดินทางมายังแปลงข้าวโพดเพื่อเก็บเกี่ยวผลผลิตก็มักจะพบว่าข้าวโพดที่ตนได้ปลูกเอาไว้นั้นเสียหายเป็นอย่างมาก สาเหตุเป็นเพราะนกยางชอบมาจิกกินข้าวโพดนั่นเอง

ณ บ้านหลังหนึ่งในแถบชนบทที่มีการเลี้ยงไก่เพื่อที่จะสามรถนำไข่ไก่ไปขาย หรือนำมาทำเป็นอาหารได้ และเช้าวันหนึ่ง ขณะที่แม่ไก่กำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารบนลานดินอย่างเช่นทุกวัน แต่มันก็เขี่ยไปเจอบางสิ่งบางอย่างที่ส่องแสงประกายวิบวับอยู่ที่พื้น

ปูทะเลตัวหนึ่งเบื่ออาหารใต้ท้องทะเล จึงเดินขึ้นมาหากินบนชายหาด หมาจิ้งจอกหิวโซตัวหนึ่งเดินเลาะเลียบหาดหาเหยื่อมาหลายวัน เมื่อเห็นปูทะเลตัวใหญ่ก็ดีใจตรงเข้าตะปบจับไว้ทันที

มีราชสีห์ ตัวหนึ่ง ที่มีนิสัยเจ้าเล่ห์ มันอาศัยอยู่ในถ้ำใหญ่ในป่าลึก นิสัยส่วนตัวอีกอย่างหนึ่งของเจ้าราชสีห์ตัวนี้คือมันมักจะขี้เกียจออกล่าเหยื่อหาอาหาร มันจึงวางแผนแกล้งป่วยแล้วนอนซมอยู่ในถ้ำแล้วขอให้สัตว์ต่าง ๆมาเยี่ยมมันเพื่อที่จะได้จับสัตว์เหล่านั้นกินเป็นอาหารอย่างง่ายดาย