ในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง ที่มีแมกไม้ใหญ่สวยงามรื่นตา มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเดินมาด้วยความหิวเนื่องจากไม่มีอาหารที่เป็นเนื้อให้มันกินเลย มันจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ จนได้สังเกตว่าได้มีเจ้ากาดำตัวหนึ่งเกาะอยู่บนกิ่งไม้ ทันใดนั้นจิ้งจอกก็เห็นเนื้อที่ กาคาบไว้ ด้วยความฉลาดแกมเจ้าเล่ห์ของเจ้าจิ้งจอกมันจึงได้พูดขึ้นมาว่า
สุนัขจิ้งจอก
“สวัสดีแม่กาสุดสวย” จิ้งจอกเอ่ยทักทาย
ได้ยินดังนั้นแม่กาจึงก้มลงมาดูต้นเสียง ก็พบกับจิ้งจอกที่กำลังเงยหน้ามองตนอยู่เช่นกัน
สุนัขจิ้งจอก
แม่กาช่างเป็นกาที่สวยและงดงามมาก งดงามกว่าเหล่ากาใดๆในป่าใหญ่นี้ เท่าที่ข้าเคยพบเห็นมา
แม่กาได้ ยินดังนั้นก็หลงใหลกับคำยกยอนั้นทันทีและถึงกับตั้งใจฟังคำที่จิ้งจอกนั้นพูด แถมยังคิดภายในใจว่าตนเองทั้งสวยทั้งสง่างามมาก ตามคำที่จิ้งจอกบอก
สุนัขจิ้งจอก
“แม่กาเอ๋ยถ้าหากแม่กางดงามมีสง่าราสีอย่างนี้ ฉันเริ่มอยากจะรู้เสียแล้วว่าเสียงแม่กานั้นจะไพเราะเสนาะใจขนาดไหนกัน” จิ้งจอกกล่าวต่อ
แม่กายิ่งหลงคำยกยอนั้นเข้าไปใหญ่ ทั้งลุ่มหลงในตัวเองมากขึ้น แม่กาอ้าปากขึ้นเพื่อจะขับขาลบทเพลงอันไพเราะของตัวเอง ก้อนเนื้อที่แม่กาคาบอยู่ก็ตกลงสู่เบื้องล่างอย่างหน้าเสียดาย ทันใดนั้นเจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ก็ยิ้มมุมปากก่อนจะรีบคาบก้อนเนื้อนั้นและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว แต่พอรู้ตัวอีกทีแม่กาก็รู้เลยว่าตนโดนหลอกเสียแล้ว
อีกา
ข้าโดนเจ้าสุนัขจิ้งจอกนั่นหลอกเหรอนี่ ข้านี่มันช่างโง่เขลาจริง ๆ
อีกา
เนื้อที่แสนจะอร่อยอุตส่าหามา ไม่ได้กินเสียแล้ว เจ็บใจตัวเองนักเชียว
