ณ บึงน้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในแถบชุมชนที่มีปลานานาพันธุ์อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะบึงแห่งนี้มีระบบนิเวศที่อุดมสมบูรณ์ ชาวบ้านจึงมักจะมาหาอาหารในบริเวณนี้อยู่เสมอ
วันหนึ่ง ชายวัยกลางคนเดินทางออกหาปลาตั้งแต่เช้า เขามีเบ็ดคู่ใจที่ไม่ว่าจะวันใดก็มีอาหารกลับไปให้ภรรยาและลูกของเขาอยู่เสมอ ทว่าวันนี้มันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่ใจหวัง
คนตกปลา
ทำไมวันนี้ข้าตกปลาไม่ได้เลยสักตัวเดียว
เขานั่งตกปลามาเกือบทั้งวัน แต่ยังไม่ได้ปลาเลยสักตัวเดียว เขาจึงเลิกล้มความตั้งใจและคิดจะกลับบ้านไปด้วยความผิดหวัง ทันใดนั้นเบ็ดของเขาก็เกิดกระตุกอย่างแรงเพราะมีปลาตัวหนึ่งติดเบ็ด แต่ช่างน่าเสียดายที่มันเป็นปลาตัวเล็กนิดเดียว
คนตกปลา
โธ่เอ๊ย...ตัวเล็กแค่นี้เองหรือ
คนตกปลา
แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยข้าก็ได้ปลากลับไปฝากครอบครัวของข้าแล้ว
เจ้าปลาน้อยได้ยินเช่นนั้นจึงอ้อนวอนขอชีวิต
ปลา
ปล่อยข้าไปเถอะนะ ท่านก็เห็นว่าข้าตัวเล็กนิดเดียว ท่านคงกินข้าไม่อิ่มหรอก
ปลา
เพราะท่านจะต้องไปแบ่งกับครอบครัวอีกใช่หรือไม่
ปลา
แต่ถ้าท่านปล่อยข้าไปวันนี้ อีกไม่นานข้าก็จะเติบโตเป็นปลาตัวใหญ่ เนื้อแน่น ให้ท่านได้จับกินในวันข้างหน้า
คนตกปลาจึงส่ายหน้าแล้วพูดตอบกลับไปว่า
คนตกปลา
ที่เจ้าพูดมามันก็ถูก แต่ข้าไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าเจ้าจะหลงมาติดเบ็ดของข้าอย่างวันนี้หรือเปล่าน่ะสิ
คนตกปลาพูดจบก็ปลดเจ้าปลาน้อยใส่กระป๋องแล้วเดินกลับบ้านไป
