มดกับนกเขา

มดกับนกเขา

ณ ป่าเขาที่มีลำธารใสสะอาดไหลผ่าน ลำธารแห่งนี้นอกจากจะเป็นแหล่งน้ำสำคัญของผืนป่าแล้วนั้น ยังเป็นผืนน้ำที่ให้บรรดาสิงสาราสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลายได้มาดื่มกิน

แนะนำตัวละคร
ณ ป่าเขาที่มีลำธารใสสะอาดไหลผ่าน ลำธารแห่งนี้นอกจากจะเป็นแหล่งน้ำสำคัญของผืนป่าแล้วนั้น ยังเป็นผืนน้ำที่ให้บรรดาสิงสาราสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลายได้มาดื่มกิน อีกทั้งยังเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์น้ำ และสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำอีกด้วย ซึ่งเจ้ามดตัวน้อยก็ใข้ลำธารแห่งนี้เป็นที่อยู่อาศัยและเป็นแหล่งอาหารของพวกมันด้วยเช่นกัน
วันหนึ่งขณะที่เจ้ามดกำลังดื่มน้ำในลำธาร เกิดมีลมพายุพัดกระหน่ำอย่างแรงจึงหอบเจ้ามดน้อยปลิวลอยละลิ่วตกลงไปในน้ำเจ้ามดพยายามกระเสือกกระสนว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง แต่มันก็ไม่สามารถต้านแรงลมที่พัดตีน้ำจนกระเพื่อมอยู่ได้ จวนมันใกล้จะหมดแรง
มด
มด

ข้าไม่ไหว ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย

มดน้อยร้องขอความช่วยเหลือ จนกระทั่งมีนกตัวหนึ่งเกาะอยู่บนต้นไม้ริมลำธารได้ยินเสียงอันแหลมเล็กของมัน จึงพยายามมองหาต้นเสียงด้วยความร้อนใจ
มด
มด

ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย ข้าอยู่ในลำธาร

เมื่อนกเขาเห็นดังนั้นจึงรีบจิกใบไม้ร่อนลงไปในน้ำ เพื่อที่จะให้มดเกาะใบไม้ใบนั้น
นกเขา
นกเขา

เจ้ามดน้อย เจ้าสามารถเกาะใบไม้นี่ไว้ได้หรือไม่ มันจะช่วยให้เจ้ากลับขึ้นฝั่งได้

มด
มด

ข้าขอขอบคุณเจ้าเป็นอย่างสูง ข้าสัญญาว่าจะตอบแทนบุญคุณเจ้าแน่

นกเขา
นกเขา

ไม่ต้องคิดถึงเรื่องบุญคุณหรอก ข้ายินดีที่จะช่วยเจ้า

มด
มด

เจ้าเป็นคนดีจริง ๆ

เจ้ามดเกาะใบไม้เอาไว้ และอาศัยใบไม้ให้ลอยกลับมาจนถึงฝั่งได้อย่างปลอดภัย
ทันใดนั้น ขณะที่ทั้งสองกำลังดีใจอยู่นั้น นายพรานคนหนึ่งย่องเข้ามาเตรียมตาข่ายจะเหวี่ยงจับนกเขา เจ้ามดเห็นเข้าจึงรีบตรงเขากัดส้นเท้าของนายพรานเต็มแรงจนนายพรานร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด
นายพราน
นายพราน

โอ๊ย!

เมื่อได้ยินเสียงนายพรานร้องลั่น นกเขาจึงรู้ตัวและบินหนีไปได้อย่างทันท่วงที
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“คนทำดีย่อมได้ผลดีตอบแทน”

ณ แปลงข้าวโพดอันกว้างใหญ่ ที่ชาวไร่ได้ทำการปลูกเอาไว้เพื่อทำมาหากิน ซึ่งทุก ๆ วันที่ชาวไร่เดินทางมายังแปลงข้าวโพดเพื่อเก็บเกี่ยวผลผลิตก็มักจะพบว่าข้าวโพดที่ตนได้ปลูกเอาไว้นั้นเสียหายเป็นอย่างมาก สาเหตุเป็นเพราะนกยางชอบมาจิกกินข้าวโพดนั่นเอง

ณ ริมบึงอันกว้างใหญ่ ได้มีเต่าตัวหนึ่งอาศัยอยู่ มันรู้สึกว่ามันเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายตัวเองที่ได้แต่คลานต้วมเตี้ยมไปอย่างช้า ๆใช้ชีวิตอยู่บนพื้นดินไปวันวัน มันจึงได้บ่นกับตัวเองว่า

มีฝูงหมาป่าหิวโซอยู่ฝูงหนึ่งพวกมันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วพวกมันจึงตัดสินใจเดินไปที่แม่น้ำเพื่อที่จะดื่มน้ำหวังว่าการดื่มน้ำจะช่วยบรรเทาความหิวของพวกมันได้บ้าง แต่แล้วพวกมันก็ได้พบเข้ากับหนังสัตว์อย่างดีจำนวนหนึ่งที่จมอยู่ใต้ก้นแม่น้ำซึ่งคนฟอกหนังได้นำมาแช่เอาไว้ หนังสัตว์พวกนี้นับว่าเป็นอาหารชั้นเลิศสำหรับหมาป่าที่กำลังหิวโซแต่ทว่าแม่น้ำบริเวณนั้นลึกเกินไปที่พวกมันจะเอื้อมลงไปถึงหนังสัตว์ได้ในเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้หมาป่าตัวหนึ่งในฝูงก็ได้เอ่ยขึ้นว่า

ณป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสัตว์ป่าอาศัยอยู่มากมายหลายชนิด หนึ่งในสัตว์ป่าก็มีลิงอยู่ตัวหนึ่งมันอาศัยอยู่ที่นี่มานานแล้วเจ้าลิงจะออกมาอยู่ในป่าตรงที่มีลำธารเพื่อจะเก็บผลไม้กินทุกวันทุกวันจนผลไม้ในป่าเริ่มจะหมดลง เจ้าลิงสังเกตเห็นว่ามีป่าใหญ่อีกที่อยู่ตรงกันข้ามกับป่าที่มันอาศัยอยู่มันมองเห็นว่าป่าฝั่งนั้นมีผลไม้มากมายหลายอย่างคงไม่ทำให้มันอยู่อย่างแร้นแค้นเหมือนที่นี่แน่นอน

มีราชสีห์ ตัวหนึ่ง ที่มีนิสัยเจ้าเล่ห์ มันอาศัยอยู่ในถ้ำใหญ่ในป่าลึก นิสัยส่วนตัวอีกอย่างหนึ่งของเจ้าราชสีห์ตัวนี้คือมันมักจะขี้เกียจออกล่าเหยื่อหาอาหาร มันจึงวางแผนแกล้งป่วยแล้วนอนซมอยู่ในถ้ำแล้วขอให้สัตว์ต่าง ๆมาเยี่ยมมันเพื่อที่จะได้จับสัตว์เหล่านั้นกินเป็นอาหารอย่างง่ายดาย

เจ้าหมา เดินคาบเนื้อมาอย่างสบายใจหวังจะหาที่สงบเงียบสักแห่งก่อนจะกินเนื้อที่ได้มาอย่างอร่อยมันได้เดินมาหยุดอยู่ที่ตรงสะพานจนสังเกตเห็นว่ามีเงาตัวอะไรในน้ำ ดูแล้วก็คล้ายๆตัวของมันเอง แต่มีก้อนเนื้อในปากที่ใหญ่กว่า

มีเจ้ามดตัวน้อยตัวหนึ่งมันได้เดินพลัดหลงกับกลุ่มเพื่อนๆมาไกลมาก จนกระทั่งมันได้มาหยุดที่ลำธารกลางป่าแห่งหนึ่งแต่กลับตกลงไปในลำธารน้ำไหลเชี่ยว ก้มลงหวังจะกินให้หายกระหาย แต่ด้วยความที่น้ำมันไหลเชี่ยวแรงมาก ทำให้เจ้ามดน้อยตกลงไปในน้ำและโดนกระแสน้ำพัดพาไปไกลจากที่เดิม

บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไพศาล มีเจ้านกกระเรียนตัวหนึ่ง โผบินอยู่บนท้องฟ้าอย่างมีความสุข มันเตรียมพร้อมที่จะบินลงสู่พื้นดินเพื่อหาอาหารอย่างเช่นทุกวัน จนกระทั่ง มันสังเกตเห็นหมาป่าตัวหนึ่ง กำลังดิ้นทุรนทุรายที่ใต้ต้นไม้ หมาป่าตัวน้อยดูเจ็บปวดอย่างมาก นกกระเรียนจึงเดินเข้าไปถามมันว่า