ปูและงูเป็นเพื่อนรักกัน แต่เมื่อปูรู้สึกหงุดหงิดกับการเลื้อยคดเคี้ยวของงู จึงพยายามบังคับให้งูเดินตรง แต่เมื่องูไม่ยอมทำตาม ปูก็หนีบงูจนตาย

แม่ปูพยายามสอนให้ลูกปูเดินตรง แต่เมื่อถูกขอให้เดินเป็นตัวอย่าง แม่ปูกลับพบว่าตนเองก็ไม่สามารถเดินตรงได้เช่นกัน จากนั้นแม่ปูก็เรียนรู้ว่าตนไม่ควรสอนสิ่งที่ตนเองยังทำไม่ได้

สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งบังเอิญเจอหน้ากากที่งดงามในห้องเก็บของของโรงละคร มันชื่นชมความสวยงามของหน้ากาก แต่ก็ได้ตระหนักว่าหน้ากากนั้นไร้ประโยชน์เพราะไม่มีสมองหรือชีวิต นิทานนี้จึงสอนให้รู้ว่าความสวยงามภายนอกนั้นไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด

กระต่ายป่าฝูงหนึ่งที่ใช้ชีวิตด้วยความขี้ขลาดตัดสินใจจะจบชีวิตเพราะทนไม่ไหวกับความกลัวของตัวเอง แต่เมื่อพวกมันเห็นกบที่ตกใจหนีไปเพราะกลัวกระต่าย พวกมันก็เปลี่ยนใจและยอมรับว่าการมีชีวิตอยู่ยังคุ้มค่า แม้ว่าจะมีความกลัว

พวกกบที่เคยมีชีวิตสงบสุขร้องขอให้เทพจูปิเตอร์ส่งกษัตริย์มาปกครอง แต่เมื่อส่งกษัตริย์ขอนไม้และกษัตริย์ปลาไหลให้กลับไม่พอใจ พวกมันจึงขอให้เทพส่งกษัตริย์ที่มีอำนาจมาแทน คราวนี้พวกมันต้องเผชิญกับนกกระสาที่ไล่จิกกินพวกมันจนต้องหนีกันวุ่น

หนูเมืองเชิญหนูชนบทไปเยี่ยมและแสดงให้เห็นถึงชีวิตหรูหราในเมืองใหญ่ แต่หนูชนบทกลับพบว่าความหรูหรานั้นมาพร้อมกับความหวาดกลัวจากสุนัขไล่ล่า สุดท้ายหนูชนบทจึงตัดสินใจกลับไปใช้ชีวิตเรียบง่ายในชนบท ที่แม้จะมีแต่อาหารธรรมดาๆ แต่ก็เต็มไปด้วยความสงบสุข

สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งชอบขโมยลูกไก่และแม่ไก่ของชาวบ้านอยู่เป็นประจำ วันหนึ่งมันต้องพบกับพรานที่ดักซุ่มจับมัน แม้มันจะหาทางหนีไปได้ แต่กลับต้องเจ็บปวดจากหนามเมื่อเข้าไปซ่อนในดงหนาม

เต่าผู้เบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิตบนพื้นดินขอให้นกอินทรีพาขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อลองบิน แม้นกอินทรีเตือนว่าเต่าไม่มีปีก แต่เต่าก็ยืนยันจะพยายามบิน สุดท้ายเต่าล้มเหลวและตกลงมาตายเพราะความดื้อรั้นของตน

กระต่ายผู้หลงตัวเองท้าเต่าผู้เดินช้า ๆ วิ่งแข่ง โดยกระต่ายมั่นใจว่าจะชนะ แต่เมื่อมันหยุดพักเพราะคิดว่าเต่าไม่ทัน มันก็แพ้ไปในที่สุด เต่าใช้ความพยายามและไม่ยอมแพ้จนไปถึงเส้นชัยเป็นผู้ชนะ

ชาวนาผู้มีจิตใจเมตตาพบงูเห่าที่กำลังจะตายจากความหนาว เขาตัดสินใจช่วยมันโดยอุ้มมาให้ความอบอุ่น แต่เมื่อมันฟื้นตัว งูเห่าก็ฉกชาวนาและทำให้เขาถึงแก่ความตาย นิทานนี้สอนให้ระมัดระวังในการแสดงความเมตตาต่อผู้อื่น เพราะบางครั้งสิ่งที่เราช่วยอาจกลับมาทำร้ายเราได้

หมูป่าลับเขี้ยวของมันเพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับอันตราย แม้ว่าในขณะนั้นจะไม่มีภัยใด ๆ เกิดขึ้น สุนัขจิ้งจอกที่สงสัยจึงตั้งคำถามว่าทำไมหมูป่าต้องเตรียมพร้อมล่วงหน้า หมูป่าจึงอธิบายว่าการเตรียมตัวก่อนเหตุการณ์จะเกิดขึ้นจะช่วยให้รับมือได้อย่างมีประสิทธิภาพ สุนัขจิ้งจอกฟังแล้วเข้าใจและเริ่มเห็นคุณค่าของการเตรียมพร้อม

ในช่วงฤดูแล้ง กบสองตัวกระหายน้ำและพบบ่อน้ำที่ยังมีน้ำอยู่ กบตัวเล็กอยากกระโดดลงไปดื่มน้ำทันที แต่กบตัวใหญ่เตือนว่าถ้าน้ำแห้ง พวกมันจะไม่สามารถปีนขึ้นจากบ่อได้ กบตัวเล็กฟังคำเตือนและตระหนักว่าการรีบตัดสินใจเพราะความกระหายอาจนำมาซึ่งปัญหาใหญ่ ทั้งสองจึงเลือกที่จะไม่กระโดดลงไปและออกเดินทางหาที่พักพิงใหม่ที่ปลอดภัยกว่า