แมวผูกกระพรวน

แมวผูกกระพรวน

ผู้แต่ง: Kunfon By Nitans.com

ณ บ้านชาวนาแห่งหนึ่ง ได้มีเจ้าแมวและครอบครัวขอหนูอาศัยอยู่ในบ้านชาวนาหลังเดียวกัน แต่ต่างกันตรงที่เจ้าแมวถูกเลี้ยงอย่างสุขสบายแต่พวกหนูต้องอาศัยอยู่อย่างหวาดกลัวเขี้ยวอันคมและกรงเล็บอันแหลมของเจ้าแมวที่ชาวนาเลี้ยงไว้มาตลอดเวลา

แนะนำตัวละคร
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ บ้านชาวนาแห่งหนึ่ง ได้มีเจ้าแมวและครอบครัวของหนูอาศัยอยู่ในบ้านชาวนาหลังเดียวกัน แต่ต่างกันตรงที่เจ้าแมวถูกเลี้ยงอย่างสุขสบายแต่พวกหนูต้องอาศัยอยู่อย่างหวาดกลัวเขี้ยวเล็บอันแหลมของเจ้าแมวที่ชาวนาเลี้ยงไว้มาตลอดเวลา
พ่อหนู
พ่อหนู

มันถึงเวลาแล้วที่พวกเราจะต้องถูกปลดปล่อยจากความหวาดกลัวนี้!!

พ่อหนูเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแสดงถึงการมีความหวัง
พ่อหนู
พ่อหนู

พวกเราต้องอยู่กันแบบหวาดกลัวเจ้าแมวนั่น มานานแล้ววันนี้เราต้องมาคิดช่วยกันว่าจะหาทางที่จะจัดการกับเจ้าแมวนั่นได้อย่างไรดี

หนูพี่ชาย
หนูพี่ชาย

ถ้าอย่างนั้นเราต้องหาวิธีที่จะต้องรู้ให้ได้ว่าเจ้าแมวนั่นกำลังอยู่ที่ไหนหรืออยู่ใกล้เราแค่ไหน เพื่อที่เราจะได้หลบหนีได้ทัน

พ่อหนู
พ่อหนู

ดีๆเห็นด้วยเป็นแผนที่ยอดเยี่ยมไปเลย

พ่อหนูกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ชื่นชม
พ่อหนู
พ่อหนู

ว่าแต่พวกเราจะรู้ได้ด้วยวิธีไหนกันล่ะ

หลังจากที่ช่วยกันวางแผนจนผ่านมาครึ่งวันแล้วแต่ก็ยังนึกแผนการที่จะจัดการกับเจ้าแมวไม่ออกเสียที พ่อหนูจึงได้เอ่ยถามสมาชิกในครอบครัวตัวอื่นบ้างว่า
พ่อหนู
พ่อหนู

นี่ก็ผ่านมาครึ่งวันแล้วเรายังคิดแผนการจัดการกับเจ้าแมวนั้นและป้องกันครอบครัวเราจากคมเขี้ยวของเจ้าแมวนั่นไม่ได้เลยหากใครมีความคิดดีๆ ก็เสนอขึ้นมาได้เลยนะ

ครอบครัวหนูได้ยินดังนั้นจึงเร่งช่วยกันคิดหาวิธีจนเวลาผ่านไปครู่ใหญ่จนลูกชายคนเล็กได้กล่าวขึ้นว่า
หนูน้องชาย
หนูน้องชาย

ข้ามีความคิดดีๆแล้วมันเป็นแผนที่ง่ายมากๆเลยหล่ะ

หนูน้องชาย
หนูน้องชาย

เราควรที่จะหากระพรวนซักลูกมาแขวนคอเจ้าแมวนั่นไว้ เพราะเวลาที่เสียงกระดิ่งนั้นดังขึ้นเราจะได้รู้ว่าศัตรูนั้นเข้ามาใกล้พวกเราแล้วยังไงล่ะ


โอ้ช่างเป็นความคิดที่ฉลาดหลักแหลมยิ่งนัก
ครอบครัวหนูเอ่ยปากชมลูกชายคนเล็กอย่างชื่นชมเพราะไม่เคยมีใครคิดแผนแบบนี้ได้มาก่อน 
แต่การชื่นชมนั้นกลับถูกขัดขึ้น ด้วยน้ำเสียงของหนูพี่ชายตัวหนึ่งในกลุ่ม
หนูพี่ชาย
หนูพี่ชาย

เป็นความคิดที่ดีก็จริงน้องชาย แต่ใครกันล่ะที่จะนำกระพรวนไปติดไว้ที่คอของเจ้าแมวนั่นหรือว่าเจ้าจะไปทำเอง

ครอบครัวหนูได้แต่นิ่งเงียบไปไม่มีใครออกความคิดเห็นอีกเลย เพราะไม่มีใครกล้าที่จะนำกระดิ่งไปแขวนไว้ที่คอของเจ้าแมวตัวนั้น 
ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้แผนที่คิดมาทั้งหมดไม่สำเร็จและทำให้ครอบครัวของพวกหนูนั้นต้องใช้ชีวิตอยู่กับความหวาดกลัวต่อไป
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“คำพูดและความคิดนั้นเป็นสิ่งสำคัญแต่การกระทำนั้นสำคัญยิ่งกว่าคำพูด หากสามารถลงมือปฏิบัติได้จริงดังที่คิดไว้แล้วย่อมประสบความสำเร็จเป็นแน่แท้”

มีฝูงหมาป่าหิวโซอยู่ฝูงหนึ่งพวกมันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วพวกมันจึงตัดสินใจเดินไปที่แม่น้ำเพื่อที่จะดื่มน้ำหวังว่าการดื่มน้ำจะช่วยบรรเทาความหิวของพวกมันได้บ้าง แต่แล้วพวกมันก็ได้พบเข้ากับหนังสัตว์อย่างดีจำนวนหนึ่งที่จมอยู่ใต้ก้นแม่น้ำซึ่งคนฟอกหนังได้นำมาแช่เอาไว้ หนังสัตว์พวกนี้นับว่าเป็นอาหารชั้นเลิศสำหรับหมาป่าที่กำลังหิวโซแต่ทว่าแม่น้ำบริเวณนั้นลึกเกินไปที่พวกมันจะเอื้อมลงไปถึงหนังสัตว์ได้ในเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้หมาป่าตัวหนึ่งในฝูงก็ได้เอ่ยขึ้นว่า

มีสุนัขจอมตะกละ มันชอบกินไข่เป็นอย่างมากมันได้แวะเวียนไปที่เล้าไก่หลายครั้งเวลาที่มันหิวเพื่อที่จะได้ขโมยไข่ของแม่ไก่มากิน วันหนึ่งมันได้กินหอยนางรมทำให้มันเกือบท้องแตกตายเพราะคิดว่ามันจะอร่อยเหมือนไข่ไก่ที่เคยกิน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่ที่มีสัตว์ป่ามากมายอาศัยอยู่ มีหมีตัวหนึ่งเดินหาอาหารกิน ซึ่งหมีชื่นชอบผลไม้เป็นชีวิตจิตใจ หากได้พบกับต้นเบอร์รี่ มันจะกินจนเกลี้ยงไม่ให้เหลือ แต่วันนี้เบอร์รี่ที่มันชื่นชอบหมดเสียแล้ว มันจึงต้องเดินหาอาหารต่อไปจนได้มาพบกับรังผึ้งรวงใหญ่

ณ ริมบึงอันกว้างใหญ่ ได้มีเต่าตัวหนึ่งอาศัยอยู่ มันรู้สึกว่ามันเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายตัวเองที่ได้แต่คลานต้วมเตี้ยมไปอย่างช้า ๆใช้ชีวิตอยู่บนพื้นดินไปวันวัน มันจึงได้บ่นกับตัวเองว่า

เจ้าสุนัขจิ้งจอกผู้เกรียจคร้านตัวหนึ่ง มันได้ออกมาเดินเล่นเพื่อที่จะหาอาหารกิน และหากว่ามันได้เห็นต้นไม้ใหญ่สักต้นแล้วละก็ มันก็จะอาศัยร่มเงาเพื่อที่จะนอนกลางวันสักหน่อย

ใจกลางป่าเขาที่อุดมสมบูรณ์ มีเม่นน่าสงสารตัวหนึ่งเดินเร่ร่อนหาที่อยู่อาศัย สภาพของมันทั้งหิวโซ และอิดโรยจากการเดินทางเร่ร่อนมานาน จนมาพบพวกงูใจดีตัวหนึ่งกำลังขดอยู่ที่พื้น

แมลงวันฝูงใหญ่โผบินผ่านตึกรามบ้านช่องเพื่อที่จะหาอาหารประทังชีวิต บางฝูงเลือกที่จะตอมอาหารจานโปรด บางฝูงเลือกที่จะมองหาเศษอาหารข้างถนน แต่มีแมลงวันฝูงหนึ่งที่บินผ่านบ้านหลังเล็ก พวกมันสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างตั้งอยู่บนโต๊ะอาหาร แมลงวันตัวที่หนึ่งจึงเรียกเพื่อน ๆ ของมันทันที

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีราชสีห์และหมีเป็นเพื่อนกัน พวกมันออกหากินที่ป่าใหญ่อยู่เป็นประจำอยู่มาวันหนึ่งพวกมันได้ช่วยกันหาอาหารซึ่งเหยื่อของมันก็คือซากของแพะตัวหนึ่งพวกมันได้พูดคุยและตกลงกันเพื่อที่จะแบ่งอาหารซึ่งก็คือเนื้อแพะตัวนั้น