ห่านขาวที่ภูมิใจในความงามของตัวเองพยายามยืดคอให้ดูเหมือนหงส์ แต่กบที่ว่ายน้ำผ่านมาเตือนห่านว่ามันไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นอย่างอื่น ห่านขาวจึงตระหนักได้ว่าความงามที่แท้จริงคือการยอมรับและพอใจในสิ่งที่ตนเองมี

มาร์ค เจ้าของร้านกาแฟที่รู้จักกันดีในหมู่ลูกค้า ได้ให้คำแนะนำดี ๆ แก่คุณตาเจริญ พ่อค้าร้านเล็ก ๆ ที่ประสบปัญหาขายของไม่ดี โดยแนะนำให้ปรับปรุงร้านและลองใช้เทคโนโลยีในการขายสินค้าออนไลน์ คุณตาเจริญได้ลองทำตามคำแนะนำและพบว่า ร้านของเขากลับมามีลูกค้าอีกครั้งและเขาสามารถตั้งตัวได้ใหม่ การให้คำแนะนำที่ดีช่วยให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้น

แม่ไก่เคยจิกลูกแมงป่องไปกิน ทำให้แม่และพ่อของแมงป่องโกรธแค้น แต่เมื่อแม่แมงป่องเห็นลูกเจี๊ยบของแม่ไก่ครั้งหนึ่ง เธอหยุดคิดและรู้ว่า การแก้แค้นจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ และในที่สุดเธอก็เลือกที่จะปล่อยวางความแค้นจากไป

บอย เจ้าของร้านอาหารเล็ก ๆ ช่วยเหลือแชมป์ เด็กชายที่ไม่มีเงินซื้อข้าว โดยให้เขาทานข้าวฟรี บอยรู้สึกดีที่ได้ช่วยเหลือแชมป์ และเขาก็เข้าใจว่า การให้ไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งของหรือเงินทอง แต่เป็นการให้ความช่วยเหลือและการดูแลกันในยามที่มีความจำเป็น

เรื่องราวความรักของนางอรัญญนีและชายหนุ่มฝีพาย ที่ต้องซ่อนความรักจากสายตาคนอื่น ทั้งสองพยายามหนีไปด้วยกัน แต่เมื่อเจอเหตุการณ์อันตราย นางอรัญญนีได้รับบาดเจ็บและขอให้ชายหนุ่มหนีไปเพื่อความปลอดภัยของเขา นางรอเขาจนกระทั่งสิ้นชีวิตในถ้ำที่ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความทรงจำ ชาวบ้านในพื้นที่จึงเรียกถ้ำนี้ว่า ถ้ำผานาง และลานที่นางนั่งรอว่า ลานนางคอย เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงความรักและการรอคอยตลอดกาล

แมวขี้โวยวายรู้สึกไม่พอใจที่คนในหมู่บ้านชอบแมวผู้เงียบขรึมมากกว่าตัวเอง แต่เมื่อแมวผู้เงียบขรึมเตือนว่าการร้องเสียงดังเกินไปไม่ใช่สิ่งที่คนต้องการ มันจึงได้เรียนรู้ว่าการทำหน้าที่ของตนเองให้ดีสำคัญกว่าการโอ้อวดเสียงของตัวเอง

เอก เจ้าของร้านอาหารเคยโกรธน้อย ลูกจ้างเก่าที่ลาออกไปโดยไม่บอกกล่าว แต่หลังจากได้ฟังเหตุผลที่แท้จริงจากน้อย ซึ่งต้องรีบกลับไปดูแลแม่ที่ป่วยหนัก เอกก็รู้สึกผิดและให้อภัย ทั้งสองได้กลับมาร่วมงานกันอีกครั้ง และได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการให้อภัยและการเข้าใจกัน

ลุงยอดพบกระเป๋าเงินที่ป้ายรถเมล์และนำมาส่งคืนให้บริษัทขนส่ง ด้วยความซื่อสัตย์ของเขา ทำให้เจ้าของบริษัทประทับใจและมอบตำแหน่งงานให้ลุงยอดเป็นพนักงานตรวจสอบทรัพย์สิน แสดงให้เห็นว่าการรักษาความดีและความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่มีคุณค่าและนำมาซึ่งความไว้วางใจในที่สุด

กระต่ายป่าขี้ขลาดถามสิงโตถึงข่าวลือที่ว่าสิงโตก็กลัวเสียงไก่ขัน สิงโตยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่ามันกลัวสิ่งเล็ก ๆ เช่นเสียงไก่ กระต่ายป่าหัวเราะและตระหนักว่าตัวเองก็กลัวเสียงเห่าของลูกสุนัขล่าเนื้อเช่นกัน

แมงมุมหิวโซคิดว่าจะจับนกกระจอกเพื่อกินเป็นอาหาร มันจึงสร้างใยที่หนาและกว้างหวังว่าจะดักจับนกกระจอกได้ แต่เมื่อใยแมงมุมถูกนกกระจอกบินชน มันกลับขาดกระจายทันที แมงมุมจึงได้เรียนรู้ว่าไม่ควรทำในสิ่งที่เกินกำลังของตนเอง และกลับไปดักจับแมลงตามปกติ

มานพและนารีเคยมีปากเสียงกันจนเกิดความบาดหมาง แต่ด้วยคำแนะนำจากเพื่อนสนิท ทั้งสองตัดสินใจให้อภัยกัน นำมาซึ่งการกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง นิทานนี้สอนให้รู้ว่า การให้อภัยคือการปล่อยวางความโกรธและนำความสุขกลับมาสู่ชีวิต

ลิงตัวหนึ่งที่อายุมากและสายตาฝ้าฟางได้ยินคำแนะนำจากมนุษย์ว่า การสวมแว่นตาจะช่วยให้มองเห็นชัดขึ้น มันจึงไปขโมยแว่นตาจากหมู่บ้านมาและสวมใส่ทุกอันที่มันหาได้ แต่ไม่ว่าจะสวมแว่นตาไหน มันก็ยังมองไม่เห็นชัดเจน จนสุดท้ายมันโมโหและทำลายแว่นตาทุกอันไป