นางผมหอมและนางลุนเป็นลูกแฝดของนางเทวี ที่เกิดจากการดื่มน้ำในรอยเท้าพญาช้างและพญาโค เมื่อทั้งสองถูกล้อว่าไม่มีพ่อ จึงออกตามหาบิดาในป่า นางลุนอ้างว่าเป็นลูกพญาช้าง แต่เมื่อต้องพิสูจน์ด้วยการปีนงวง นางผมหอมกลับปีนขึ้นได้สำเร็จ พญาช้างรับนางผมหอมเป็นลูกและดูแลอย่างดี ต่อมานางผมหอมพบรักกับพระเจ้ารัตนะ ทั้งสองมีลูกด้วยกันและพาบุตรหลบหนีพญาช้าง พญาช้างเสียใจจนสิ้นใจ นางผมหอมและพระเจ้ารัตนะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในที่สุด

น้องบีมเป็นเด็กที่ชอบช่วยเหลือเพื่อน ๆ วันหนึ่งเขาเห็นน้องนัทมีปัญหาในการทำโจทย์เลข จึงอาสาอธิบายให้จนเพื่อนเข้าใจและทำโจทย์ได้ คุณครูภาวินีชมเชยน้องบีมในความมีน้ำใจ การช่วยเหลือของบีมทำให้นัทมีความมั่นใจมากขึ้นและเริ่มช่วยเหลือเพื่อนคนอื่น ๆ นิทานนี้สอนเรื่องความสำคัญของการช่วยเหลือผู้อื่นและการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในสังคม

น้องต่ายมีตุ๊กตากระต่ายที่เธอรักมาก แต่เมื่อเพื่อนชื่อ "น้องป้อง" ขอเล่นด้วย น้องต่ายตัดสินใจแบ่งตุ๊กตาให้เพื่อนเล่นอย่างระมัดระวัง แม้จะห่วงตุ๊กตาอยู่บ้าง การแบ่งปันนี้ทำให้ทั้งสองกลายเป็นเพื่อนสนิท นิทานนี้สอนเรื่องการแบ่งปันสิ่งที่เรารักและการสร้างมิตรภาพที่ยั่งยืนด้วยความมีน้ำใจ

น้องบอยมีดินสอสีชุดใหม่และชวนเพื่อนใหม่ชื่อ "น้องอิง" ที่ไม่มีดินสอสีมาระบายสีด้วยกัน บอยแบ่งดินสอสีให้เพื่อนใช้ ทำให้อิงรู้สึกอบอุ่นและไม่เหงา จากนั้นทั้งสองคนก็กลายเป็นเพื่อนสนิท นิทานนี้สอนเรื่องการแบ่งปันและการสร้างมิตรภาพที่แข็งแกร่งผ่านความมีน้ำใจ

น้องมีนาเป็นเด็กสาวที่มีน้ำใจ เธอแบ่งส้มที่ได้รับจากคุณครูให้น้องต้น เพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ได้รับส้มเพราะช่วยคุณครู การแบ่งปันของน้องมีนาทำให้ทั้งคู่มีความสุขและกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน นิทานนี้สอนเรื่องความสำคัญของการแบ่งปันและการสร้างมิตรภาพที่ยั่งยืน

เรื่อง "เพื่อนรักกับขนมปังชิ้นเดียว" เป็นนิทานเกี่ยวกับน้องน้ำที่มีขนมปังเพียงชิ้นเดียว เมื่อเห็นว่าน้องเมฆและน้องฟ้า เพื่อนของเขาหิวโหย น้องน้ำตัดสินใจแบ่งขนมปังให้เพื่อน ๆ ทั้งสามคนนั่งกินด้วยกันอย่างมีความสุข นิทานนี้สอนให้เด็ก ๆ รู้จักการแบ่งปันและความสำคัญของมิตรภาพ

พระเวสสันดรชาดกเป็นเรื่องราวของพระเวสสันดร ผู้บำเพ็ญทานบารมีอย่างยิ่งใหญ่ ทรงสละทุกสิ่งเพื่อผู้อื่น แม้กระทั่งช้างเผือกมงคล บุตร และภรรยา การให้ทานของพระองค์ทำให้ถูกเนรเทศออกจากเมือง แต่ด้วยความเสียสละ พระองค์ยังคงให้ทานจนถึงที่สุด เมื่อเวลาผ่านไป ชาวเมืองระลึกถึงคุณความดีและอัญเชิญพระองค์กลับมาครองราชย์อีกครั้ง นิทานนี้สอนเรื่องความสำคัญของการให้และการเสียสละเพื่อประโยชน์สุขของส่วนรวม

พระเตมีย์เลือกทำตัวเป็นใบ้เพื่อหลีกเลี่ยงการขึ้นครองราชย์ เพราะทราบว่าการใช้อำนาจอาจนำไปสู่ผลกรรมที่ไม่ดี พระองค์ขอออกบวชเพื่อบำเพ็ญเพียรและหลีกเลี่ยงความชั่วร้าย สุดท้ายพระเตมีย์บรรลุธรรมและกลายเป็นพระอรหันต์ เรื่องนี้สอนให้รู้จักการเสียสละและการทำความดีเพื่อหลีกเลี่ยงผลกรรมที่ไม่ดีในอนาคต

ณ บ้านชาวนาแห่งหนึ่ง ได้มีเจ้าแมวและครอบครัวขอหนูอาศัยอยู่ในบ้านชาวนาหลังเดียวกัน แต่ต่างกันตรงที่เจ้าแมวถูกเลี้ยงอย่างสุขสบายแต่พวกหนูต้องอาศัยอยู่อย่างหวาดกลัวเขี้ยวอันคมและกรงเล็บอันแหลมของเจ้าแมวที่ชาวนาเลี้ยงไว้มาตลอดเวลา

มีลาตัวหนึ่งที่กำลังทำงานอยู่ งานของมันคือการขนสัมภาระไปให้เจ้าของของมัน ยังหมู่บ้านหนึ่งที่อยู่ถัดออกไป สัมภาระนั้นดูมากจนเต็มหลังไปหมด มันเดินมาสักระยะหนึ่ง จนถึงธารน้ำ และตั้งใจที่จะเดินข้ามไปยังอีกฝั่ง เพราะเป้าหมายของการเดินทางครั้งนี้ คือหมู่บ้านซึ่งอยู่อีกฝั่งของธารน้ำ

มีเจ้ามดตัวน้อยตัวหนึ่งมันได้เดินพลัดหลงกับกลุ่มเพื่อนๆมาไกลมาก จนกระทั่งมันได้มาหยุดที่ลำธารกลางป่าแห่งหนึ่งแต่กลับตกลงไปในลำธารน้ำไหลเชี่ยว ก้มลงหวังจะกินให้หายกระหาย แต่ด้วยความที่น้ำมันไหลเชี่ยวแรงมาก ทำให้เจ้ามดน้อยตกลงไปในน้ำและโดนกระแสน้ำพัดพาไปไกลจากที่เดิม

มดตัวหนึ่งกำลังวิ่งอย่างคล่องแคล่วอยู่ท่ามกลางแสงแดดเพื่อหาอาหาร มันเจอกับดักแด้ซึ่งกำลังจะกลายเป็นผีเสื้อ ดักแด้ขยับหางของมัน ซึ่งดึงดูดความสนใจของมดที่เพิ่งเห็นว่าดักแด้ยังมีชีวิตอยู่