แมลงวันกับโถน้ำผึ้ง

แมลงวันฝูงใหญ่โผบินผ่านตึกรามบ้านช่องเพื่อที่จะหาอาหารประทังชีวิต บางฝูงเลือกที่จะตอมอาหารจานโปรด บางฝูงเลือกที่จะมองหาเศษอาหารข้างถนน แต่มีแมลงวันฝูงหนึ่งที่บินผ่านบ้านหลังเล็ก พวกมันสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างตั้งอยู่บนโต๊ะอาหาร แมลงวันตัวที่หนึ่งจึงเรียกเพื่อน ๆ ของมันทันที

456 อ่าน

อ่านเรื่องเต็ม พิมพ์เรื่องนี้

Tags :

แนะนำตัวละคร

แมลงวัน 1

แมลงวัน 2

แมลงวัน 3

แมลงวันฝูงใหญ่โผบินผ่านตึกรามบ้านช่องเพื่อที่จะหาอาหารประทังชีวิต บางฝูงเลือกที่จะตอมอาหารจานโปรด บางฝูงเลือกที่จะมองหาเศษอาหารข้างถนน แต่มีแมลงวันฝูงหนึ่งที่บินผ่านบ้านหลังเล็ก พวกมันสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างตั้งอยู่บนโต๊ะอาหาร แมลงวันตัวที่หนึ่งจึงเรียกเพื่อน ๆ ของมันทันที

แมลงวัน 1

ดูนั่นสิ เหมือนฉันจะพบกับของดีเข้าให้แล้ว

แมลงวันทั้งหลายจึงรีบหันไปดู จึงได้พบว่าบนโต๊ะอาหารมีโถน้ำผึ้งหกตะแคงอยู่ น้ำผึ้งหอมหวานไหลนองเต็มพื้น ส่งกลิ่นหอมหวานจนฝูงแมลงวันต่างก็ดีใจ

แมลงวัน 2

ว้าว น้ำผึ้งกลิ่นหอมมากเลย

แมลงวัน 1

อาหารอันโอชะอยู่ตรงหน้าเราแล้ว จะมัวรอช้าอยู่ทำไมกันล่ะ เข้าไปกินน้ำผึ้งกันเถอะ!

แมลงวัน 3

ว้าว น้ำผึ้งกลิ่นหอมมากเลย

ฝูงแมลงวันทั้งหลายจึงพากันตอมกินน้ำผึ้งอย่างเพลิดเพลิน เวลาผ่านไปนานจนพวกมันอิ่มท้องแต่ก็ไม่มีแมลงวันตัวไหนบินจากไป มันยังคงตอมน้ำผึ้งอันหอมหวานอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง...

แมลงวัน 1

ฉันรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง

แมลงวัน 3

มีอะไรงั้นหรือ

แมลงวัน 1

พวกนายไม่รู้สึกหรือ ว่าน้ำผึ้งมันเหนียวเหนอะหนะจนฉันขยับขาไม่ได้แล้ว

เมื่อแมลงวันตัวอื่น ๆ ได้ยินเช่นนั้น ต่างก็พยายามที่จะขยับขาด้วยความตกใจ แต่กลับไม่ได้มีเพียงแค่ขาเท่านั้นที่ติดกับน้ำผึ้งข้นเหนียวนี้ แม้แต่ปีกของพวกมันก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เช่นกัน แมลงวันตัวหนึ่งจึงพูดขึ้นว่า

แมลงวัน 1

ถ้าพวกเราไม่มัวตะกละตะกลามกินน้ำผึ้ง ก็คงไม่พบจุดจบอย่างนี้หรอก

ในที่สุด ฝูงแมลงวันก็พบจุดจบที่น้ำผึ้งนั้นอย่างน่าเศร้า

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“ผู้หลงกับความสุขชั่วครู่อาจพบความทุกข์ในภายหลัง”