ช้างน้อยกับสายน้ำที่ไหลเชี่ยว

ช้างน้อยกับสายน้ำที่ไหลเชี่ยว

ช้างน้อยพยายามหยุดแม่น้ำ เพราะอยากให้ทุกอย่างเป็นอย่างที่มันหวัง แต่เมื่อได้เรียนรู้จากพ่อช้าง มันจึงเข้าใจว่า สิ่งที่ควบคุมไม่ได้ ควรปล่อยไป แล้วหันมาใช้เวลาทำสิ่งที่ดีกับใจเราดีกว่า นิทานเรื่องนี้สอนว่า การยอมรับ และปล่อยวางในสิ่งที่เกินควบคุม คือการรักตัวเองอย่างแท้จริง

729 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
ในป่าใหญ่ใกล้ลำธาร ช้างน้อยตัวหนึ่งชอบเล่นน้ำเป็นชีวิตจิตใจ ทุกวันมันจะเดินไปอาบน้ำ ดื่มน้ำ และตักน้ำขึ้นสาดตัวอย่างสนุกสนาน
แต่วันหนึ่ง เมื่อฝนตกหนักต่อเนื่องหลายวัน แม่น้ำที่เคยสงบกลับเชี่ยวกราก เสียงน้ำดังครืน ๆ จนน่ากลัว
ลูกช้าง
ลูกช้าง

ไม่นะ! น้ำแรงขนาดนี้ ข้าจะเล่นไม่ได้เลย น้ำจะพัดทุกอย่างไปหมด!

ลูกช้าง
ลูกช้าง

ทำไมแม่น้ำไม่หยุดไหลตามใจข้าบ้างนะ

มันเดินวนไปมาอย่างหงุดหงิด พยายามจะตักดินมากั้นน้ำ พยายามเอาตัวบังทางไหล แต่ยิ่งทำ น้ำก็ยิ่งแรง พ่อช้างเห็นอย่างนั้นจึงเดินเข้ามาอย่างใจเย็น
พ่อช้าง
พ่อช้าง

เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ลูก

ลูกช้าง
ลูกช้าง

ข้ากำลังพยายามหยุดน้ำ ข้าอยากให้มันนิ่ง ๆ จะได้เล่นเหมือนเมื่อก่อน

พ่อช้างหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนโยน
พ่อช้าง
พ่อช้าง

เจ้ารู้ไหม แม่น้ำไม่เคยไหลตามใจใครเลย มันมีจังหวะของมัน

พ่อช้าง
พ่อช้าง

บางวันนิ่ง บางวันแรง… สิ่งที่เจ้าทำได้ คือ ‘รอให้มันสงบ’ ไม่ใช่ ‘พยายามหยุดมัน

ช้างน้อยเงียบไป แล้วถามเบา ๆ
ลูกช้าง
ลูกช้าง

แล้วข้าจะทำยังไงดีล่ะ ถ้ามันไม่สงบสักที

พ่อช้าง
พ่อช้าง

ก็แค่ยืนมองมันไหล แล้วใช้เวลานั้นไปทำอย่างอื่นแทน

พ่อช้าง
พ่อช้าง

ป่าใหญ่นี้ยังมีแอ่งน้ำเล็ก ๆ ที่สงบ รอให้เจ้าไปเล่นอยู่ ถ้าเจ้ายึดติดกับแม่น้ำสายนี้ เจ้าก็จะมีแต่เหนื่อยใจ

ช้างน้อยฟังแล้วนิ่งไป มันถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองสายน้ำที่เชี่ยวกราก แล้วค่อย ๆ ถอยกลับมา แล้วหันไปเดินกับพ่อช้าง
วันนั้น มันได้ไปเล่นในแอ่งน้ำเล็ก ๆ ที่สงบและเย็นสบาย แม้จะไม่ใช่แม่น้ำสายเดิม แต่มันกลับสนุกและสงบใจกว่าเดิม
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“สิ่งใดที่เราควบคุมไม่ได้…สิ่งนั้นเราควรปล่อยวาง เพราะบางครั้ง เราเสียพลังไปกับสิ่งที่ฝืนไม่ได้ แทนที่จะใช้พลังนั้นสร้างความสุขจากสิ่งที่เรามี”